لزوم توجه جدی به جداسازی بخش های قابل استفاده لاشه طیور

لزوم توجه جدی به جداسازی بخش های قابل استفاده لاشه طیور
بخش های ارزشمند و قابل خوردن لاشه جوجه های گوشتی اغلب در مرحله پیش کشتار و فراوری از بین می روند. جداسازی و جمع آوری این بخش ها و پایین نگه داشتن میزان آن برای دستیابی به بهره وری هرچه بالاتر از لاشه ها و کاهش حجم قسمت های ارسالی به کارخانه بازیافت لازم و ضروری است.
تحقق این امر به پرسنلی نیاز دارد که بر هر کدام از مراحل تاثیر گذار بر کیفیت جوجه چه در مزرعه پرورش و چه در کارخانه نظارت داشته باشند.
پس از آن که پرنده های جوجه گوشتی به وزن کشتار رسیدند، قطع تغذیه اولین اقدامی است که پیش از جمع آوری انجام می شود. پس از تعلیق تغذیه، به فاصله زمانی حداقل چند ساعته نیاز است. به عبارت دیگر انباشت غذا در قسمت هایی مانند سنگدان و پیش معده رخ خواهد داد. در طی فرایند بازیافت و پردازش لاشه، این غذا هضم نشده است و در مرحله بعد یعنی تخلیه وارد کانال هدر رفت آب خواهد شد. بدین ترتیب مواد غذایی هضم نشده به هدر خواهند رفت و هدر رفت آن به منزله افزایش وزن ضایعات در بخش بازیافت خواهد بود.

جمع آوری طیور
جمع آوری مرحله پس از تعلیق تغذیه است که معمولا به صورت دستی انجام می شود. در این مرحله پرنده ها گرفته و در قفس گذاشته می شوند. این اقدام هنوز به صورت دستی انجام می شود. چون در این مرحله احتمال ایجاد کبودی و جراحت در بخش های مختلف جوجه ها زیاد است و در نتیجه باید با رعایت نکات مهم و با دقت صورت می پذیرد.
روش سنتی این کار چنین است: راه رفتن با پرنده ها و گرفتن و بالا آوردن حداکثر پنج جوجه در هر دست. این کار ممکن است به پای جوجه آسیب برساند چون با گرفتن جوجه از یک پا ناگهان یک چرخش 180 درجه ای رخ می دهد. در نتیجه این امر در رفتگی استخوان ران رخ می دهد که منجر به تجمع خون و ایجاد کبودی می شود. به علاوه پارگی زرد پی نزدیک به محل دررفتگی، خونریزی خواهد داشت.
هنگامی که پرنده از یک پا گرفته می شود به طور غریزی شروع به بال و پر زدن می کند تا بتواند فرار کند. در طی این مرحله بال ها به یگدیگر برخورد پیدا می کنند و ممکن است با آبخوری، محفظه تغذیه و درهای قفس نیز تماس داشته باشند. بنابر شدت حرکت بال پرنده ممکن است استخوان های کوچک بال شکسته شود.
وضعیت و موقعیت قفس ها نیز در حفظ کیفیت فیزیکی جوجه ها حائز اهمیت است. اگر یک قفس شکسته باشد، قسمت های تیز آن ممکن است به پرنده آسیب برساند. اگر قفس ها در وضعیت خوبی قرار داشته باشند اما چفت های آن ها به درستی بسته نشوند و یا شل باشند، احتمال اینکه بال پرنده در آنها گیر کند نیز وجود دارد. این پرنده ها به کارخانه خواهند رسید اما طی مرحله تخلیه، بال های آسیب دیده دور انداخته می شوند. هنگامی که پرنده ها روی تسمه آویزان هستند و در مرحله تخلیه، کارشناسان کنترل کیفیت باید قسمت های آسیب دیده را مشخص و جدا کنند و به بخش بازیافت بفرستند.

شرایط آب و هوایی مناسب
جوجه ها پیش از انتقال و قرار گرفتن در قفس ها باید در محفظه هایی نگهداری شوند که سیستم تهویه و خنک کننده آن ها را در شرایط راحتی قرار می دهد.
بارگیری جوجه ها در داخل کامیون باید به سرعت انجام شود تا از خفگی جلوگیری به عمل آید. پس از آن، کامیون باید به سرعت به سمت کارخانه حرکت کند چون در مسیر هوای آزاد تنفس را برای پرنده ها آسان می کند. در فضای دریافت کارخانه، قفس ها باید به درستی، به گونه ای قرار گیرند که هوای رانده شده توسط سیستم خنک کننده راحتی جوجه ها را تا مرحله کشتار فراهم می آورد. بی توجهی به نکات، احتمال خفگی را افزایش می دهد و منجر به مرگ پرنده ها می شود. در این جاست که خسارت اقتصادی غیر ضروری وارد می شود.

کارکنان آموزش دیده
در این مرحله، فرایند کشتار آغاز می شود. انجام فرایند کشتار در کارخانه فرآوری نیازمند دقت و مهارت مناسب است. کارگران باید قادر باشند که نظم و تربیب کار را که با سرعت محموله ها در بخش مختلف کارخانه یعنی کشتار، تخلیه و بسته بندی همزمان می شود، حفظ کنند. اگر جوجه ها به درستی و با دقت روی تسمه آویزان نشوند، ممکن است کبودی و شکستگی استخوان به وجود آید و یا اگر به عنوان مثال برداشتن کیسه صفرا از جگر به درستی صورت نگیرد، بعضی قسمت های مفید وارد کانال تخلیه خواهند شد.
اگر هم عملیات بسته بندی دل و جگر و غیره به درستی انجام نپذیرد، بسیاری از این قسمت های مفید روی زمین خواهند افتاد و غیرقابل استفاده می شوند. تمامی این موارد سود واقعی شرکت را کاهش می دهد و منجر به افزایش مواد ارسالی به کارخانه فرآوری و بازیافت می شود.

ناهماهنگی تجهیزات
طی فرایند بی حسی پیش از کشتار اگر درجه بندی تجهیزات با وزن پرندگان هماهنگی نداشته باشد، بسیاری از جوجه ها در اثر جریان برق خواهند مرد. اگر تیغه اتوماتیک ذبح، در جای مناسب قرار نگرفته باشد، علاوه بر پاره شدن رگ های خونی، نای یا رشته عصب پرنده نیز بریده خواهد شد.
در مورد اول، جوجه ها از خفگی می میرند و در مورد دوم، قلب از مغز دستورالعمل ادامه پمپاژ خون را دریافت نمی کند. اگر هنگام استفاده از مایعات داغ، میزان جوش و خروش آب به درستی تنظیم نشود، احتمال بالا رفتن دمای آب وجود دارد. در این صورت به سینه مرغ گوشتی آسیب وارد می آید. اگر هم قطر کاتر مخرج نادرست و کند باشد، احتمال برداشتن گوشت مفید پرنده نیز اجتناب ناپذیر خواهد بود.

اتاق های ذخیره سازی
در آخر، آنچه بسیار حائز اهمیت است کنترل دمای اتاق های ذخیره سازی است. چون تغییر دما منجر به گرم شدن تولیدات و فراهم آوردن محیطی مناسب برای رشد باکتری ها می شود. این باکتری ها از کیفیت گوشت و ماندگاری آن می کاهند. اگر جوجه ها به درستی پوشانده و بسته بندی نشوند، سرما پوست آنها را خواهد سوزاند. به همین ترتیب، اگر گردش تولیدات انبار شده به درستی انجام نپذیرد، تاریخ مصرف آنها مقتضی خواهد شد و ارسال آنها برای فروش غیر ممکن می شود. در این جاست که بازهم شمار کیلوهای ارسالی به کارخانه فرآوری افزایش می یابد و عملکرد اقتصادی شرکت تحت تاثیر قرار می گیرد.

فقط لاشه واقعی
به طور خلاصه، فرایند کشتار و تهیه تولیدات طیور نیازمند کنترل و نظارت پیوسته بر جزئیات در مراحل مختلفی است که در آنها امکان افزایش بهره وری از گوشت وجود دارد.
در حقیقت چالش اصلی در اینجا به این موضوع مربوط می شود که تنها آنچه به کارخانه فرآوری ارسال شود که دیگر واقعا مفید نیست مانند خون ها، پرها، قسمت های نامفید برای مصرف انسان، جوجه های کوچک زیر 800 گرم و جوجه های با مشکل درماتیت کف پا، دل و جگر و قسمت هایی که مشکلات کیفی مانند گردن سرخ، کبودی و جراحت دارند. به علاوه استخوان های جداشده از مرحله جداسازی استخوان ها نیز به کارخانه فرآوری فرستاده می شوند.
 
 
نظر خود را ثبت نمایید
  • موارد زیر جهت نمایش تایید نخواهد شد:
  • ۱- در متن شماره همراه و آدرس الکترونیکی درج شود
  • ۲ - در متن از جملات و الفاظ غیر عرف استفاده شود
  • ۳ - متن انگلیسی یا پینگلیش تایپ شود
Copyright © 2006 - 2024 ITPNews.com