اتحادیه مرغداران منطقه شرق افغانستان اعلام کرد که بیش از 3000 فارم طیور در شرق این کشور وجود دارد که 2500 فارم فقط در ولایت ننگرهار است.
سید رحیم خان باباخارخل (Sayed Rahim Khan Babakharkhel) سخنگوی اتحادیه مرغداران به وبسایت خبری پژواک گفت که مرغداران با کمبود بازار و علوفه مواجه هستند.
وی گفت: «جوجه های پاکستانی هنوز برای فروش در بازار وجود دارند زیرا قیمت آن ها ارزان تر است در حالی که پرورش جوجه در افغانستان گران است».
وی گفت که نبود کارخانه های جوجه کشی هم مشکل دیگری است زیرا جوجه ها از پاکستان وارد می شوند.
وی اظهار داشت: «مشکل دیگر نبود علوفه برای طیور است، ما فقط یک کارخانه داریم که علوفه تواید می کند و فقط 60 درصد از نیازهای ما را تامین می کند».
وی گفت که اگر دولت و به ویژه وزارت کشاورزی، آبیاری و دامداری افغانستان همچنان این صنعت را نادیده بگیرند، مرغداری ها از بین خواهند رفت.
دکتر عبدالهادی ببر (Abdul Hadi Babar)، مدیر دام های بخش کشاورزی، آبیاری و دامداری ننگرهار اظهار داشت که مرغداران هیچ مشکلی در بازاریابی برای محصولات خود در ولایتشان ندارند.
وی گفت: «مرغداری ها در جلال آباد و کل ولایت ننگرهار تاسیس شده اند. بجز جوجه های رشد کرده که از پاکستان وارد می شود، تمام اندازه های دیگر جوجه در خود ولایت ننگرهار رشد داده می شود، این جوجه ها حتی به ولایت های دیگر و کابل نیز صادر می شوند».
آقای باباخارخل اظهار داشت که تلاش ها بر آن بوده است تا کارخانه های جوجه کشی ساخته شود و مشکلات مربوط به تولید خوراک طیور نیز تا حدی حل شده است.
اتحادیه کارگران افغانستان اعلام کرده که مرغداران باید مراقب سلامتی کارگرانشان باشند و دولت باید از کار آن ها حمایت کند.
دکتر محمد لیاقت عادل (Mohammad Liaqat Adil)، رئیس این اتحادیه گفت که کارگران مرغداری ها روز و شب مشغول کار هستند ولی فقط برای ساعت های که شب ها در مرغداری هستند حقوق ماهانه دریافت می کنند. کار کشیدن بیش از حد از کارگران بی عدالتی بزرگی است.
سید رحیم خان باباخارخل (Sayed Rahim Khan Babakharkhel) سخنگوی اتحادیه مرغداران به وبسایت خبری پژواک گفت که مرغداران با کمبود بازار و علوفه مواجه هستند.
وی گفت: «جوجه های پاکستانی هنوز برای فروش در بازار وجود دارند زیرا قیمت آن ها ارزان تر است در حالی که پرورش جوجه در افغانستان گران است».
وی گفت که نبود کارخانه های جوجه کشی هم مشکل دیگری است زیرا جوجه ها از پاکستان وارد می شوند.
وی اظهار داشت: «مشکل دیگر نبود علوفه برای طیور است، ما فقط یک کارخانه داریم که علوفه تواید می کند و فقط 60 درصد از نیازهای ما را تامین می کند».
وی گفت که اگر دولت و به ویژه وزارت کشاورزی، آبیاری و دامداری افغانستان همچنان این صنعت را نادیده بگیرند، مرغداری ها از بین خواهند رفت.
دکتر عبدالهادی ببر (Abdul Hadi Babar)، مدیر دام های بخش کشاورزی، آبیاری و دامداری ننگرهار اظهار داشت که مرغداران هیچ مشکلی در بازاریابی برای محصولات خود در ولایتشان ندارند.
وی گفت: «مرغداری ها در جلال آباد و کل ولایت ننگرهار تاسیس شده اند. بجز جوجه های رشد کرده که از پاکستان وارد می شود، تمام اندازه های دیگر جوجه در خود ولایت ننگرهار رشد داده می شود، این جوجه ها حتی به ولایت های دیگر و کابل نیز صادر می شوند».
آقای باباخارخل اظهار داشت که تلاش ها بر آن بوده است تا کارخانه های جوجه کشی ساخته شود و مشکلات مربوط به تولید خوراک طیور نیز تا حدی حل شده است.
اتحادیه کارگران افغانستان اعلام کرده که مرغداران باید مراقب سلامتی کارگرانشان باشند و دولت باید از کار آن ها حمایت کند.
دکتر محمد لیاقت عادل (Mohammad Liaqat Adil)، رئیس این اتحادیه گفت که کارگران مرغداری ها روز و شب مشغول کار هستند ولی فقط برای ساعت های که شب ها در مرغداری هستند حقوق ماهانه دریافت می کنند. کار کشیدن بیش از حد از کارگران بی عدالتی بزرگی است.
