بر اساس پژوهشی که اخیرا انجام شده است، فضولات طیور در آینده ای نزدیک به عنوان سوخت، برای تولید گرما و الکتریسیته، مورد استفاده قرار می گیرند.
مدفوع فرآوری شده بوقلمون ها، جوجه ها و دیگر طیور، در زمینه تولید برق، می تواند جایگزین تقریبا 10 درصد سوخت زغال شود و در نتیجه، پخش گازهای گلخانه ای را کاهش دهد و به عنوان منبع انرژی جایگزین، مطرح شود.
محققان انستیتوی زاکربرگ، اذعان داشته اند که قرار دادن فضولات طیور در محیط زیست به صورت ایمن، به مشکلی بزرگ تبدیل شده است اما تبدیل ضایعات طیور به سوخت جامد، می تواند پاسخی بر این مسئله باشد.
پژوهشگران، دو نوع سوخت زیستی را مورد ارزیابی قرار داده اند و دریافته اند که موثرترین سوخت جامد، از ضایعات طیور به دست می آید. آن ها تولید، سوخت و میزان پخش گاز بیوچار را بررسی کردند. بیوچار، از طریق گرم کردن آهسته زیست توده ها در دمای 450 درجه سانتی گراد در کوره ای حاوی زغال هیدروژنی و بدون اکسیژن، تولید می شود.
زغال هیدروژنی، از طریق گرمادهی به زیست توده های مرطوب به وجود می آید؛ این گرما دهی، در دمایی بسیار کمتر از 250 درجه سانتی گراد و تحت نوعی فشار صورت می گیرد که از یک روند به نام کربنیزاسیون هیدروترمال یا زغالش هیدروترمال (به اختصار HTC) استفاده می کند. فرآیند کربنیزاسیون هیدروترمال طی چند ساعت، فرآیند تشکیل زغال طبیعی را شبیه سازی می کند.
پروفسور آمیت گروس (Amit Gross)، رئیس بخش هیدرولوژی و میکروبیولوژی زیست محیطی انستیتوی زاکربرگ، اظهار داشت که محققان دریافته اند که ضایعات فرآوری شده طیور مانند هیدروچار، به میزان 24 درصد، انرژی خام بیشتری تولید می کنند.
وی در ادامه گفت: «هیدروچار، که از ضایعات طیور تولید می شود، در دمای بالا، ایجاد گرما می کند و می توان همانند ذغال از آن استفاده نمود. این امر، فاکتوری مهم در محسوب شدن آن به عنوان منبع انرژی تجدید پذیر، به حساب می آید.»
محققان همچنین برای اولین بار نشان دادند که دمای بالاتر در تولید هیدروچار، موجب کاهش شدید پخش گاز متان و آمونیاک می شود و میزان دی اکسید کربن و مونواکسید کربن را افزایش می دهد.
به گفته پروفسور گروس، این تحقیقات کمک می کند تا پلی میان هیدروچار، به عنوان منبع بالقوه انرژی و توسعه و پیشرفت سوخت تجدید پذیر جایگزین، ایجاد شود».
وی در پایان افزود: «یافته های ما می تواند به طور چشمگیری به کاهش پخش گازهای گلخانه ای مرتبط با تولید برق و ضایعات کشاورزی، کمک کند. لازم است آزمایش هایی در مقایس مزرعه، با راکتور کربنیزاسیون هیدروترمال انجام شود تا بتواند مطالعات انجام شده در سطح آزمایشگاه را تایید کند.»
مدفوع فرآوری شده بوقلمون ها، جوجه ها و دیگر طیور، در زمینه تولید برق، می تواند جایگزین تقریبا 10 درصد سوخت زغال شود و در نتیجه، پخش گازهای گلخانه ای را کاهش دهد و به عنوان منبع انرژی جایگزین، مطرح شود.
محققان انستیتوی زاکربرگ، اذعان داشته اند که قرار دادن فضولات طیور در محیط زیست به صورت ایمن، به مشکلی بزرگ تبدیل شده است اما تبدیل ضایعات طیور به سوخت جامد، می تواند پاسخی بر این مسئله باشد.
پژوهشگران، دو نوع سوخت زیستی را مورد ارزیابی قرار داده اند و دریافته اند که موثرترین سوخت جامد، از ضایعات طیور به دست می آید. آن ها تولید، سوخت و میزان پخش گاز بیوچار را بررسی کردند. بیوچار، از طریق گرم کردن آهسته زیست توده ها در دمای 450 درجه سانتی گراد در کوره ای حاوی زغال هیدروژنی و بدون اکسیژن، تولید می شود.
زغال هیدروژنی، از طریق گرمادهی به زیست توده های مرطوب به وجود می آید؛ این گرما دهی، در دمایی بسیار کمتر از 250 درجه سانتی گراد و تحت نوعی فشار صورت می گیرد که از یک روند به نام کربنیزاسیون هیدروترمال یا زغالش هیدروترمال (به اختصار HTC) استفاده می کند. فرآیند کربنیزاسیون هیدروترمال طی چند ساعت، فرآیند تشکیل زغال طبیعی را شبیه سازی می کند.
پروفسور آمیت گروس (Amit Gross)، رئیس بخش هیدرولوژی و میکروبیولوژی زیست محیطی انستیتوی زاکربرگ، اظهار داشت که محققان دریافته اند که ضایعات فرآوری شده طیور مانند هیدروچار، به میزان 24 درصد، انرژی خام بیشتری تولید می کنند.
وی در ادامه گفت: «هیدروچار، که از ضایعات طیور تولید می شود، در دمای بالا، ایجاد گرما می کند و می توان همانند ذغال از آن استفاده نمود. این امر، فاکتوری مهم در محسوب شدن آن به عنوان منبع انرژی تجدید پذیر، به حساب می آید.»
محققان همچنین برای اولین بار نشان دادند که دمای بالاتر در تولید هیدروچار، موجب کاهش شدید پخش گاز متان و آمونیاک می شود و میزان دی اکسید کربن و مونواکسید کربن را افزایش می دهد.
به گفته پروفسور گروس، این تحقیقات کمک می کند تا پلی میان هیدروچار، به عنوان منبع بالقوه انرژی و توسعه و پیشرفت سوخت تجدید پذیر جایگزین، ایجاد شود».
وی در پایان افزود: «یافته های ما می تواند به طور چشمگیری به کاهش پخش گازهای گلخانه ای مرتبط با تولید برق و ضایعات کشاورزی، کمک کند. لازم است آزمایش هایی در مقایس مزرعه، با راکتور کربنیزاسیون هیدروترمال انجام شود تا بتواند مطالعات انجام شده در سطح آزمایشگاه را تایید کند.»
.jpg?t=c785453d7e2357f633534db08af8959b)
