تاریخچه و اقتصاد پرورش بلدرچین
بلدرچین ژاپنی cotorina japonica به اسم eastern quail-coturinx quail phrohs و در زبان هندی به اسم bater خوانده می شود.
کوتورنیکس ها به طور وسیع در اروپا ، افریقا و اسیا پراکنده میباشند و این پرندگان به عنوان گونه های مهاجر مطرح هستند.ظاهرا کوتورنیکسها چه آنهایی که در ژاپن در حدود قرن یازدهم اهلی بوده اند و چه آنهایی که در آن موقع از کشور چین به ژاپن آورده شده اند در ابتدا به عنوان پرندگان زینتی و آواز خوان نگهداری می شدند اما در سال 1900 میلادی کوتورنیکس ها به طور گسترده در کشور ژاپن برای تولید گوشت و تخم مورد استفاده قرار گرفتند و تولید گوشت و تخم بلدرچین به میزان قابل توجهی صورت گرفت و بعد از ان در بسیاری از کشورهای دیگر نظیر هنگ کنگ، سنگاپور ، مالزی و فرانسه جایگاه خود را پیدا کرد.سپس کشورهای دیگر به فکر توسعه پرورش بلدر چین افتادند به طوری که اخیرا کشور عربستان سعودی به پرورش وسیع بلدرچین پرداخته و یکی از اقلام صادراتی این کشور گوشت بلدرچین شده است.
در ایران به طور محدود پرورش بلدرچین رواج دارد و امید می رود که در آینده این کار تولیدی توسعه یافته و تولیدات گوشت و تخم بلدرچین فزونی یابد.
در کشور هندوستان بلدرچین ها در ابتدا در انسیتوی مرکزی تحقیقات طیور به وسیله dr.b.panda در سال 1974 آورده شد و سپس در مراکز تحقیقاتی دیگر در مورد آن مطالعاتی صورت گرفت.این گونه جدید ماکیان که تا دهه اخیر درهندوستان ناشناخته بودن حالا در طول و عرض کشور هندوستان گستردگی قابل ملاحظه های حاصل کرده اند.
حقایق چندی که پرورش بلدرچین را به عنوان یک کار اقتصادی مطرح می سازد به شرح زیر است:
1) میزان رشد سریع- رسیده شدن در سن حدودا 6 هفتگی
وزن بدن یک بلدر چین نر بالغ در این سن در حدود 140 گرم خواهد بود. در حالیکه ماده ها کمی سنگین تر بوده و وزن آنها به 150 تا 180 گرم می رسد. میزان رشد در حدود5 /3 برابر سریعتر از طیور اهلی است.
2) بلوغ جنسی خیلی زود فرا می رسد
در حدود سن 50 روزگی بلدرچین های ماده معمولا قادر به تولید کامل تخم می باشند.
3) میزان بالای تخم تولیدی
با توجه صحیح به بلدرچین ها این پرندگان 260 تخم در سال اول تخمگذاری خود می گذارند.
4) فواصل نسلها کوتاه است.
توان بلدرچین ها برای تولید 3 یا 4 نسل در سال این امکان را فراهم کرده است که انرا به عنوان حیوان آزمایشگاهی مورد استفاده قرار دهند.
5) دوره انکوباسیون کوتاه و کم که فقط 17 تا 18 روز است.
6)تثبیت برای تراکم بالای پرورش زیرا به سطح دانه خوری و فضای آبخوری کمتری در مقایسه با مرغها و اردکها دارند.
7) نیازی به مایه کوبی ندارند چون گونه های بلدرچین خیلی در برابر بسیاری از بیماری های عادی مرغها مقاومت دارند.
8) برگشت سریع سرمایه کمی که برای این کار گذاشته می شود.
9) خوشمزه بودن گوشت بلدرچین و خواص پروتئینی آن.
10) سود سرشاری که از تولید گوشت و تخم بلدرچین حاصل می شود.
بازار بلدرچین در قاره اروپا به خصوص فرانسه نشان می دهد که شرایط بالقوه خوبی برای بازارهای خاص آن وجود دارد و هر گاه تولید را بتوان توسعه داد این وضعیت های جالب برای آینده به روی پرورش دهندگان بلدرچین باز می شود.
دلیلی وجود ندارد که چرا پیشرفتهای خیلی زیاد به وسیله به کار بردن تکنیک های بهتر پرورش ، متدهای پیشرفته در هچری و بهبود بخشیدن شرایط محیطی برای نگهداری بلدرچین های مادر و رشد پرندگان جوان تا بلوغ اصل خواهد شد.
هم چنین نیاز به بهتر ساختن معیارهای بهداشتی در لاین با انهایی که در سایر بخشهای صنعت طیور احساس می شود چون غالب بیماری هایی که اتفاق می افتد به وسیله مدیریت بهتر قابل جلوگیری می باشد.
نژادهای بلدرچین
انواع بلدرچین های ژاپنی :
بلدرچین های ژاپنی در زیر کلاس Aves رده Japonica قرار می گیرند از اینرو به اسم Coturnix خوانده می شوند.
به طور کلی جایگاه بلدرچین در طبقه بندی بر اساس آنچه ذکر شد به شرح زیر است :
Phylum chordate
Sub phylum vertebra
Class Aves
Order califormes
Family phasianidae
Genus corturnix
Sub species japonica
پنج نوع بلدرچین ژاپنی به اسامی زیر وجود دارد :
1) pharach ( نوع وحشی ) :
این پرنده رنگهای پر مخلوط دارد. همراه با رنگهای سیاه و سایه های مختلف که تفوق رنگ قهوه ای را دارا می باشند. در بلدرچین نر صورت و گلو قهوه ای و گلو و قسمت بالای سینه دارچینی رنگ می باشد.در ماده صورت و گلو قسمت بالای سینه دارچینی روشن با رنگ سیاه است در حالی که قسمت پایینی سینه خرمایی رنگ می باشد.
پرهای بلدرچین مخلوطی از رنگهای سیاه قهوه ای و حالتهای سایه دار آنها است.قسمت های بالایی و سینه بلدرچین های نر خالدار و قسم های پائینی سینه قهوه ای است . وعلامتهای مشکی دارد در حالی که قسمت های پائینی خرمائی است. واریته هائی که بر اساس و الگوی پرها طبقه بندی شده اند زیاد هستند.
2) British Range :
نوعی از بلدرچین با پرهای سیاه است
3) English white :
نوعی از بلدرچین با پرهای سفید و قسمتهای سیاه است
4) Manchurian Golden :
پرنده های به رنگ طلائی یا رنگ گندمی هستند.
5) Tuxedo :
این بلدرچین از نوع بلدرچین دو رنگ است.
خصوصیات بلدرچین
بلدرچین ها پر طاقت و نیرومند و خوش بنیه بوده و می توان در محیطهای مختلف با محدودیت های منطقی آدابته شوند.
بلدرچین ها پرندگانی هستند که سریعا رشد کرده و در عرض حدود 6 هفته به بلوغ می رسند.
وزن زنده پرنده بالغ به شرح زیر است :
بلدرچین نر 120 تا 150 گرم
بلدرچین ماده 150 تا 180 گرم
پرورش بلدرچین از سال 1900 میلادی به منظور تهیه گوشت و تخم در کشور ژاپن معمول بوده است.
بلدرچین ها تخم زیادی تولید می کنند. بلدرچین های ماده 260 عدد تخم در اولین سال تخمگذاری خود می گذارند روی همین اصل بلدرچین ها کثیر تخم هستند.بلدرچین ها ی ماده معمولا در حدود سن 50 روزگی به اوج تولید تخم می رسند. بلدرچین ها 75 درصد تخم های خود را بین ساعت 3 تا 5 بعد از ظهر و 25 درصد تخمهای خود را بهنگام شب می گذارند.
تولید مثل بلدرچین
بلدرچین های اهلی در تمام فصول سال به هنگامی که سن آنها بین 10 تا 20 هفته است تولید مثل می نمایند.ماده ها هر 16 تا 24 ساعت بمدت 8 تا 12 ماه تخم می گذارند.تخمها بایستی برای هچ شدن 4 روز بعد از وارد کردن نرها در گله (یک نر برای 3 ماده)و تا 3 روز بعد از اینکه جنس های نر و ماده از هم جدا شدند جمع اوری شوند.وزن متوسط تخم حدود 10 گرم است این تعداد در حدود 8 درصد وزن بدن بلدرچین ماده در برابر 3 و 1 درصد برای مرغ و بوقلمون است. هر بلدرچین ماده بنظر می رسد که تخمهائی با یک خصوصیت طرح پوسته یا رنگ می گذارد.
بعضی از گونه ها فقط تخم سفید می گذارند.جوجه های جوان وزنشان 6 تا 7 گرم است.
بهنگامی که هچ می شوند دارای رنگ قهوه ای با نوارهای زرد هستند.باروری بطور مشخص در پرندگان مسن تر کاهش پیدا می کند .نسبت سفیده به زرده 39 به 61 است پورسانتاژ زرده بیشتر و پورسانتاژ سفیده در بلدرچین کمتر از تخم مرغ است.
تکامل جنینی بلدرچین ها ی اهلی بوسیله نور کنترل می شود.نگهداری پرنده در تاریکی مداوم تقریبا به ممانعت کامل رفتار جنسی و تولید تخم منجر می شود.در حالی که نگهداری پرنده ها در نور مداوم به میزان بالائی از تولید تخم به هنگام سال اول و با رسیدن تولید به مرحله توقف در پایان سال دوم می انجامد.مرغها در حدود 75 درصد تخمهایشان به هنگام صبح می گذارند در حالیکه بلدرچین ها همانگونه که ذکر شد 75 درصد تخم روزانه خود را در ساعت 3 تا 6 بعد از ظهر می گذارند.بلدرچینها در حدود سن 6 هفتگی به تولید می آیند.
تحت شرایط ایده آل بلدرچین هادرحدود250 تا 300 تخم در سال می گذارند.تولید سال بعد 48 درصد سال اول در بلدرچین است.
نگهداری و محیط
بلدرچین در یک ناحیه مناسب از نظر درجه حرارت پرورش داده می شود و به سالن رشد در سن 2 تا 3 هفتگی انتقال می یابد.
خیلی بهتر است که از استرس های بیمورد جلوگیری کرده و در زندگی کوتاه بلدرچین آنرا از محلی به محل دیگر جابجا نکنیم.هر سیستمی که به کار رود تکنیک نگهداری و پرورش بلدرچین مثل مرغ است و دستگاه مادر و قفسها و وسائل مورد استفاده باید با پرورش بلدرچین وفق داده شوند.درجه حرارت زیاد و صحیح برای تولید خوب بلدرچین نقش حیاتی دارد و پرندگان باید در حرارت 35 تا 36 درجه ساتیگراد ( 95 تا 97 درجه فارنهایت) نگهداری شوندکه بتدریج در عرض 3 هفته به 20 درجه سانتیگراد(68 درجه فارنهایت) می رسد کاهش پیدا نماید.شروع خوب حیاتی بوده و بهتر این است که با غذا و آب در سینی های پلاستیکی شروع کنیم و کمی بعد از آن انها را به فنجانهای اتوماتیک یا نیپلی عادت داده و از وسائل قبلی ترک عادت نمائیم.پرندگان بایستی بمیزان 150 پرنده به ازای هر متر مربع روی کف پرورش داده شوند و در هفته دوم به 100 پرنده در همان فضا برسانند.
شدت نور خیلی اهمیت دارد و بایستی در موقع شروع خیلی روشن (60 تا 70 لوکس) بوده و در هفته سوم به 10 لوکس برسد.هنگامیکه روشنائی کاملا کنترل میشود می توان به پرندگان 23 ساعت در روز روشنائی داد ه و بهتر این است که از سن یک روزگی یک ساعت در شبانه روز تاریکی در نظر بگیریم و انها را به تاریکی احتمالی عادت بدهیم تا در صورت بوجود آمدن تاریکی در ارتباط با خاموشی برق اشکالی پیش نیاید.در مورد پرندگانی که روی کف پرورش داده می شوند بهترین بستر پوشال یا کاه خرد شده است.در این مورد مواظبت خاصی بایستی صورت گیرد که بستر در جای خشک انبار شود زیرا رطوبت می تواند سبب بیماری آسپرژیلوز شود و این بیماری تنفسی می تواند به اسانی باعث مرگ بلدرچین ها شود زیرا خیلی حساس تر از غالب پرندگان می باشند.
جهت دستیابی به حداکثر میزان تخم 14 تا 16 ساعت روشنائی مورد نیاز است. به طور کلی فضای لازم جهت یک بلدرچین بالغ سطحی به مساحت 20 اینچ مربع می باشد.جالب اینکه میزان تخمگذاری بلدرچین ها در تراکم بیشتر افزوده می شود.
پرورش و نیازهای پرورشی بلدرچین ها
آب و دان بایستی به میزان فراوان و کافی در دسترس جوجه های بلدرچین گذارده شود تا خوردن و آشامیدن را بیاموزند در غیر این صورت در اثر گرسنگی و تشنگی تلف می شوند.باید توجه داشت که در 48 ساعت اول زندگی عدم استفاده از غذا امری نرمال بوده و در این مدت از ذخیره کیسه زرده تغذیه می کنند.در ابتدا دان که بسیار ریز آسیاب شده بر روی کارتن کفی زیر پای جوجه ها پاشیده می شود و بتدریج از دان خوری هائی به ارتفاع 1،5 تا 2 سانتی متر و عرض 3 تا 5 سانتیمتر استفاده می شود.
به منظور جلوگیری از اتلاف دان شبکه هائی از جنس مفتول بر روی دان خوری ها قرار داده می شود و همین مسئله در مورد آب خوری ها هم بایستی رعایت گردد تا از غوطه ور شدن جوجه ها و خفگی انها جلوگیری شود.استفاده از کارتن کفی و یا برزنت در زیر پای جوجه ها از لغزیدن آنها و ابتلاء به عارضه در رفتگی فمور جلوگیری می کند.بهترین روش پرورش بلدرچین استفاده از باتری و قفسهایی است که برای این منظور ساخته شده اند.جوجه ها ایتدا به مدت 3 هفته در قفسهای ویژه ای نگهداری می شوند که شرایط خاصی از نظر دما و تغذیه برای آنها اعمال می شود و پس از این دوره آنان به قفسهای دیگر منتقل می شوند که معمولا این قفسها از 5 طبقه تشکیل شده اند ودان خوری و آبخوری در طرفین این قفسها تعبیه گردیده است و جوجه بلدرچین ها با توجه به گردن درازی که دارند به راحتی می توانند از آب و غذا استفاده نمایند.روش استفاده از بستر مناسب نیست.
روش متداول در ایران که چندان رضایت بخش نیست این است که جوجه ها را به مدت 6 روز در سبد های پلاستیکی کوچک (به ازای هر سبد 50 تا 60 جوجه) نگه می دارندو سپس آنها را بر روی بستر منتقل می کنند که انتقال جوجه ها از سبد بر روی بستر منجر به تلفات 1،5 تا 2،5 درصدی می گردد.هر چه مدت نگهداری جوجه ها در سبدهای پرورش بیشتر باشد جوجه ها آمادگی بیشتری برای زندگی پیدا می کنند.
در حالی که روشنایی 24 ساعته باعث تسریع بلوغ جنسی می گردد و روشنایی 16 تا 18 ساعته سبب تاخیر در آن می شود.قفسهایی که جهت نگهداری بلدرچین های تخمگذار می شوند از مفتول هایی تشکیل شده که مانع خروج بلدرچین از قفس می شوند و فاصله مفتول های کف قفس از یکدیگر 10 تا 15 میلیمتر بوده که مدفوع پرنده براحتی بر روی سینی یا نوار نقاله زیر قفس می ریزد و داری یک شیب ملایم بوده که تخم بلدرچین بر روی آن لغزیده و درخارج از قفس قرار می گیرد.
سطح مورد نیاز جهت هر بلدرچین تخمگذار در قفس 150 سانتی متر مربع می باشد. در صورتیکه بلدرچین های تخمگذار در روی بستر پرورش پیدا می کنند بایستی جهت تخمگذاری از تله های تخمگذاری استفاده نمود.این تله ها بایستی با پوشال نرم و یا کاه پوشانده شوند و در آغاز دوره تخمگذاری بایستی آنها را به تخم کردن درون این تله ها عادت داد.بدین منظور بایستی کارگر مربوطه عموما در ساعت شروع تخمذاری که معمولا در ساعت نزدیک به غروب می باشد مرتبا در میان آنان بگردد و تخمهائیکه در روی بستر قرار دارند برداشته و درون تله ها قرار دهد چون دیدن تخم در روی بستر بلدرچین ها را به تخمگذاری در روی بستر ترغیب می کند.آخرین جمع آوری تخم باید در حدود ساعت 9 شب انجام گردد در غیر این صورت این کار باید در صبح روز بعد انجام شود.
شرایط انکوباسیون به سبب کوچکی تخم بلدرچین و ترد و شکننده بودن پوسته آن از سینی های جوجه کشی استفاده می شود.در هر خانه 2 تخم قرار داده می شود. نگهداری طولانی تخمها ی نطفه دار بر قابلیت هچ آنها تاثیر منفی دارد لذا توصیه می شود که تخمهای بلدرچین نهایتا 14 روز در اطاقی با دمای 10 تا 15 در جه و رطوبت نسبی 75 درصد نگهداری شوندو عملا با آب پاشی کف اتاق میتوان به رطوبت مطلوب رسید.درجه حرارت مناسب جهت انکوباسیون تخمهای بلدرچین 37،5 تا 37،2 درجه می باشد.نطفه بلدرچین در دمای 39 و بالاتر از ان بیش از چند ساعت دوام نمی آوردو میمیرد و لذا تنظیم درجه حرارت دستگاه جوجه کشی اهمیت زیادی داشته و حرارت پائین تر از اپتیمم(بهینه) سبب طولانی تر شدن زمان انکوباسون تخم می گردد.
به طور کلی زمان انکوباسیون تخم بلدرچین با توجه به تاثیر فاکتورهای رطوبت و درجه حرارت بین 16 تا 18 روز میباشد و در شرایط مناسب 70 درصد تولدها در روزهفدهم صورت می گیرد.در پایان روز چهاردهم تخم بلدرچین ها از دستگاه ستر به دستگاه هچر منتقل می شوند.دمای 37،5 درجه و رطوبت 70 درصد ستر و دمای 37 درجه و رطوبت 85 درصد به هچ 75 درصد منجر می شود.
بالاترین راندمان مربوط به نطفه دار بودن تخمهای بلدرچین یک گله در بلدرچین های 3 تا 5 ماهه می باشد وبنا براین بلدرچین های گله مادر در هر 6 ماه یکبار حذف شده و گله دیگری جایگزین می شود.در شرایط طبیعی و بدون استفاده ار نوردهی مصنوعی بلدرچین ها بین ماههای فروردین یا شهریور و به طور متوسط 50 تا 100 عدد تخم می گذارند اما با اعمال یک تغذیه مناسب و نور دهی مطلوب لانه تا 280 عدد تخم تولید می کنند.وقتی در بعضی از بلدرچین ها در 24 ساعت 2 عدد تخم گذاشته می شود مدت نور دهی مصنوعی معمولا بین 14 تا 18 ساعت می باشد.
در آغاز سن تخم گذاری فاصله زمانی بین دو تخم 24 تا 30 ساعت بوده و بتدریج با افزایش سن آنها این زمان کوتاهتر می شود. وزن یک تخم بلدرچین 9 تا 10.5 گرم یعنی 7 درصد وزن بدن بلدرچین می باشد یک بلدرچین ماده در سال 2 تا 3 کیلو گرم یعنی 20 برابر وزن خودش تخم تولید می کند.بلدرچین های ماده معمولادر سنین 35 تا 50 روزگی شروع به تخمگذای می کنند و در سن 13 هفتگی به پیک تولید می رسند.باروری با افزایش سن کاهش می یابد.از گله های جوان برای داشتن باروری خوب حدود سن 10 تا 13 هفتگی استفاده می نمایند.نسبت 3 یا 4 نر در برابر 20 ماده در سیستم قفس باروری بالائی را بدست می دهد.باروری به تدریج افزایش پیدا می کند و در 4 یا 5 روز پس از وارد شدن نر به گله به اوج خود می رسد و بعد از آن باروری تا 3 روز پس از جدا کردن نرها به حالت ثابت باقی می ماند از چهارمین روز افت شدیدی در باروری ایجاد شده و تا دوازدهمین روز پس از جدا کردن نرها افت پیدا می کند.
انکوباسیون و هچ شدن
تکثیر موفقیت امیز بلدرچین ها در دوره قبل از انکوباسیون شروع می شود.تخم ها بایستی روزانه چند بار جمع اوری شده و با دقت زیاد نگهداری شوند زیرا تخمهای بلدرچین خیلی نسبت به آسیبهای وارده بر پوسته حساس هستند.قبل از انبار کردن تخمهای هچ شونده بایستی تحت تاثیر گاز فرمالدئیه بمدت 20 دقیقه قرار داده شوند و سپس ذخیره سازی در درجه حرارت 15،5 در جه با رطوبت 80 درصد بمدت 7 تا 10 روز انجام شود.
یک انکباتور با با ناحیه هچری کثیف منبع مهمی از آلودگی و بیماری است.با استفاده از ترکیب آمونیاک چهارتایی(Quaternary Ammonium) یا برخی ضد عفونی کننده های تجاری بایستی واحدها به خوبی شستشو و ضد عفونی گردند.
فقط تخم های تمیز را که در مواجهه با بخورها بوده اند بایستی مورد استفاده قرار داد.به عبارت دیگر تخمها را می توان در عرض 12 ساعت بعد از اینکه در داخل انکوباتور قرار داده شدند بخور داد.برای بخور دادن 25 گرم پرمنگنات پتاسیم را در یک ظرف سفالی یا لعابی ریخته و سپس 35 میلی لیتر فرم آلدئید را برای هر متر مکعب فضای انکوباتور به آن اضافه می نمایند.از انکوباتورهایی که Forced power هستند در صورتی میتوان استفاده نمود که باد بزن کار کند و وانتیلاتورها به هنگام بخور دادن بایستی بسته باشند و بعد از 20 دقیقه هواکش ها را می توان باز نمود.رطوبت در این مرحله بایستی بالا باشد و درجه حرارت بین 20 تا 30 درجه مناسب است.دوره انکوباسیون بین 17 تا 18 روز بستگی به گونه و روشهای عملی تغییر می کند.تخمها بایستی به گونه ای در سینی قرار داده شوند که انتهای بزرگ آنها در بالا باشد و میزان چرخانیدن تخم باید هر 2 تا 4 ساعت یکبار باشد.در روز چهاردهم یا زودتر جابجا کردن تخم ها به سینی ها بایستی دنبال شود که در این حالت برای برگرداندن بعدی علامتگذاری می شوند. هچر جداگانه ای بایستی با گرمای 37،2 با رطوبت 70 درصد مورد استفاده قرار گیرد.هچر باید کاملا بسته برای تمام پروسه های هچ باقی بماند تا جوجه های بلدرچین در روز 17 یا 18 از انکوباسیون خارج شوند.
تخم ها را می توان پس از 14 روز انکوباسیون یا زود تر به سینی های هچ انتقال داد جوجه ها را بعد از 18 روز انکوباسیون به دستگاه جوجه کشی انتقال می دهند.بلدرچین ها در مقایسه با مرغها ظریف تر بوده و نیاز به مراقبت بیشتری در 2 هفته اول زندگییشان دارند.
ذخیره سازی تخمهای جوجه کشی
تخم های جوجه کشی باید کاملا در دمای زیر نقطه فیزیو لوژیک ذخیره شوند (23،9 درجه).دمای مناسب برای ذخیره سازی 12،8 تا 15،5 درجه می باشد.برای یک جوجه کشی خوب میزان رطوبت توصیه شده 75 تا 80 درصد است.رطوبت نسبی بالا منجر به افزایش رشد قارچها می شود که این خود سبب آلودگی تخمها می گردد.بیشترین زمان نگهداری تخم جوجه کشی تحت دمای لازم و رطوبت 5 تا 7 روز است و مقدار بیشتر از ان روی جوجه کشی اثر معکوس دارد و اگر لازم باشد که تخم ها بیش از یک هفته نگهداری شوند بایستی چرخانیده شوند.این چرخانیدن برای جلوگیری از چسبیدن نطفه به پوسته لازم است.
برای تمیز کردن تخم ها از کاغذ سمباده یا پارچه تمیز پشمس استفاده می شودبه طوری که به پوسته نازک آنها آسیب نرسد از تخم های کثیف نباید برای جوجه کشی استفاده کرد.
آلودگی تخم ها از زمان تخمگذاری آغاز می شود بنابراین تولیدات روزانه تخم بایستی قبل از ذخیره شدن گاز داده شوند.
انتخاب بلدرچین های مادر
انتخاب بلدرچین های مادر معمولا بر اساس بازرسی،وزن و شرایط بهداشتی صورت می گیرد.
احتیاج اصلی این است که پرنده ها در سلامت کامل بوده و یکنواختی خوبی را نشان دهند.پرندگان را می توان از لاینهای توصه شده و شناخته شده با توان تخمگذاری خوب قابلیت زنده ماندن و قابلیت هچ شدن خوب تهیه نمود.
این مسئله از اهمیت زیادی برخوردار است که از جفت گیری بلدرچین های منسوب بیکدیگر در طول اجرای برنامه تولید مثل اجتناب نمود.با استفاده از روش تولید مثل متقاطع و گفتن نرها و ماده ها از خانواده های دیگر جفت گیری بلدرچین های منسوب به یکدیگر جلوگیری می شود و معیاری از برای هیبرید قدرتمند تامین می شود و خصوصیات خوب باقی می مانند، عاقلانه این است که حداقل 6 لاین و ترجیحا لاین های بیشتری را حفظ کرد تا به این برنامه کمک شود.
هچ شدن جوجه بلدرچین ها
تخم های بلدرچین بی نهایت ظریف هستند و بایستی با دقت زیاد گرفته شوند.بسیاری از پرورش دهندگان بلدرچین ترجیح می دهند که تخم ها را قبل از ذخیره سازی در محلول سالمسازی غوطه ور سازند در اینصورت محل نگهداری بایستی بین 16 تا 20 درجه در نظر گرفته شود.رطوبت نسبی نباید کمتر از 75 درصد باشد.
طرز اداره ماشین به شرح زیر است:
در شروع کا درجه حرارت بایستی 37،5 در جه و رطوبت 30،6 باشد در سن 15 روزگی درجه نسبی به 90 درصد افزایش حاصل نماید.
درجه حرارت بایستی به 37،2 در زمان خارج کردن تغییر پیدا کند و رطوبت نسبی 80 درصد بایستی در نظر گرفته شود.
تخم ها را بایستی روزانه 7 بار برگرداند و این در صورتی است که ماشین برگرداننده اتوماتیک نباشد.
بلدرچین ژاپنی cotorina japonica به اسم eastern quail-coturinx quail phrohs و در زبان هندی به اسم bater خوانده می شود.
کوتورنیکس ها به طور وسیع در اروپا ، افریقا و اسیا پراکنده میباشند و این پرندگان به عنوان گونه های مهاجر مطرح هستند.ظاهرا کوتورنیکسها چه آنهایی که در ژاپن در حدود قرن یازدهم اهلی بوده اند و چه آنهایی که در آن موقع از کشور چین به ژاپن آورده شده اند در ابتدا به عنوان پرندگان زینتی و آواز خوان نگهداری می شدند اما در سال 1900 میلادی کوتورنیکس ها به طور گسترده در کشور ژاپن برای تولید گوشت و تخم مورد استفاده قرار گرفتند و تولید گوشت و تخم بلدرچین به میزان قابل توجهی صورت گرفت و بعد از ان در بسیاری از کشورهای دیگر نظیر هنگ کنگ، سنگاپور ، مالزی و فرانسه جایگاه خود را پیدا کرد.سپس کشورهای دیگر به فکر توسعه پرورش بلدر چین افتادند به طوری که اخیرا کشور عربستان سعودی به پرورش وسیع بلدرچین پرداخته و یکی از اقلام صادراتی این کشور گوشت بلدرچین شده است.
در ایران به طور محدود پرورش بلدرچین رواج دارد و امید می رود که در آینده این کار تولیدی توسعه یافته و تولیدات گوشت و تخم بلدرچین فزونی یابد.
در کشور هندوستان بلدرچین ها در ابتدا در انسیتوی مرکزی تحقیقات طیور به وسیله dr.b.panda در سال 1974 آورده شد و سپس در مراکز تحقیقاتی دیگر در مورد آن مطالعاتی صورت گرفت.این گونه جدید ماکیان که تا دهه اخیر درهندوستان ناشناخته بودن حالا در طول و عرض کشور هندوستان گستردگی قابل ملاحظه های حاصل کرده اند.
حقایق چندی که پرورش بلدرچین را به عنوان یک کار اقتصادی مطرح می سازد به شرح زیر است:
1) میزان رشد سریع- رسیده شدن در سن حدودا 6 هفتگی
وزن بدن یک بلدر چین نر بالغ در این سن در حدود 140 گرم خواهد بود. در حالیکه ماده ها کمی سنگین تر بوده و وزن آنها به 150 تا 180 گرم می رسد. میزان رشد در حدود5 /3 برابر سریعتر از طیور اهلی است.
2) بلوغ جنسی خیلی زود فرا می رسد
در حدود سن 50 روزگی بلدرچین های ماده معمولا قادر به تولید کامل تخم می باشند.
3) میزان بالای تخم تولیدی
با توجه صحیح به بلدرچین ها این پرندگان 260 تخم در سال اول تخمگذاری خود می گذارند.
4) فواصل نسلها کوتاه است.
توان بلدرچین ها برای تولید 3 یا 4 نسل در سال این امکان را فراهم کرده است که انرا به عنوان حیوان آزمایشگاهی مورد استفاده قرار دهند.
5) دوره انکوباسیون کوتاه و کم که فقط 17 تا 18 روز است.
6)تثبیت برای تراکم بالای پرورش زیرا به سطح دانه خوری و فضای آبخوری کمتری در مقایسه با مرغها و اردکها دارند.
7) نیازی به مایه کوبی ندارند چون گونه های بلدرچین خیلی در برابر بسیاری از بیماری های عادی مرغها مقاومت دارند.
8) برگشت سریع سرمایه کمی که برای این کار گذاشته می شود.
9) خوشمزه بودن گوشت بلدرچین و خواص پروتئینی آن.
10) سود سرشاری که از تولید گوشت و تخم بلدرچین حاصل می شود.
بازار بلدرچین در قاره اروپا به خصوص فرانسه نشان می دهد که شرایط بالقوه خوبی برای بازارهای خاص آن وجود دارد و هر گاه تولید را بتوان توسعه داد این وضعیت های جالب برای آینده به روی پرورش دهندگان بلدرچین باز می شود.
دلیلی وجود ندارد که چرا پیشرفتهای خیلی زیاد به وسیله به کار بردن تکنیک های بهتر پرورش ، متدهای پیشرفته در هچری و بهبود بخشیدن شرایط محیطی برای نگهداری بلدرچین های مادر و رشد پرندگان جوان تا بلوغ اصل خواهد شد.
هم چنین نیاز به بهتر ساختن معیارهای بهداشتی در لاین با انهایی که در سایر بخشهای صنعت طیور احساس می شود چون غالب بیماری هایی که اتفاق می افتد به وسیله مدیریت بهتر قابل جلوگیری می باشد.
نژادهای بلدرچین
انواع بلدرچین های ژاپنی :
بلدرچین های ژاپنی در زیر کلاس Aves رده Japonica قرار می گیرند از اینرو به اسم Coturnix خوانده می شوند.
به طور کلی جایگاه بلدرچین در طبقه بندی بر اساس آنچه ذکر شد به شرح زیر است :
Phylum chordate
Sub phylum vertebra
Class Aves
Order califormes
Family phasianidae
Genus corturnix
Sub species japonica
پنج نوع بلدرچین ژاپنی به اسامی زیر وجود دارد :
1) pharach ( نوع وحشی ) :
این پرنده رنگهای پر مخلوط دارد. همراه با رنگهای سیاه و سایه های مختلف که تفوق رنگ قهوه ای را دارا می باشند. در بلدرچین نر صورت و گلو قهوه ای و گلو و قسمت بالای سینه دارچینی رنگ می باشد.در ماده صورت و گلو قسمت بالای سینه دارچینی روشن با رنگ سیاه است در حالی که قسمت پایینی سینه خرمایی رنگ می باشد.
پرهای بلدرچین مخلوطی از رنگهای سیاه قهوه ای و حالتهای سایه دار آنها است.قسمت های بالایی و سینه بلدرچین های نر خالدار و قسم های پائینی سینه قهوه ای است . وعلامتهای مشکی دارد در حالی که قسمت های پائینی خرمائی است. واریته هائی که بر اساس و الگوی پرها طبقه بندی شده اند زیاد هستند.
2) British Range :
نوعی از بلدرچین با پرهای سیاه است
3) English white :
نوعی از بلدرچین با پرهای سفید و قسمتهای سیاه است
4) Manchurian Golden :
پرنده های به رنگ طلائی یا رنگ گندمی هستند.
5) Tuxedo :
این بلدرچین از نوع بلدرچین دو رنگ است.
خصوصیات بلدرچین
بلدرچین ها پر طاقت و نیرومند و خوش بنیه بوده و می توان در محیطهای مختلف با محدودیت های منطقی آدابته شوند.
بلدرچین ها پرندگانی هستند که سریعا رشد کرده و در عرض حدود 6 هفته به بلوغ می رسند.
وزن زنده پرنده بالغ به شرح زیر است :
بلدرچین نر 120 تا 150 گرم
بلدرچین ماده 150 تا 180 گرم
پرورش بلدرچین از سال 1900 میلادی به منظور تهیه گوشت و تخم در کشور ژاپن معمول بوده است.
بلدرچین ها تخم زیادی تولید می کنند. بلدرچین های ماده 260 عدد تخم در اولین سال تخمگذاری خود می گذارند روی همین اصل بلدرچین ها کثیر تخم هستند.بلدرچین ها ی ماده معمولا در حدود سن 50 روزگی به اوج تولید تخم می رسند. بلدرچین ها 75 درصد تخم های خود را بین ساعت 3 تا 5 بعد از ظهر و 25 درصد تخمهای خود را بهنگام شب می گذارند.
تولید مثل بلدرچین
بلدرچین های اهلی در تمام فصول سال به هنگامی که سن آنها بین 10 تا 20 هفته است تولید مثل می نمایند.ماده ها هر 16 تا 24 ساعت بمدت 8 تا 12 ماه تخم می گذارند.تخمها بایستی برای هچ شدن 4 روز بعد از وارد کردن نرها در گله (یک نر برای 3 ماده)و تا 3 روز بعد از اینکه جنس های نر و ماده از هم جدا شدند جمع اوری شوند.وزن متوسط تخم حدود 10 گرم است این تعداد در حدود 8 درصد وزن بدن بلدرچین ماده در برابر 3 و 1 درصد برای مرغ و بوقلمون است. هر بلدرچین ماده بنظر می رسد که تخمهائی با یک خصوصیت طرح پوسته یا رنگ می گذارد.
بعضی از گونه ها فقط تخم سفید می گذارند.جوجه های جوان وزنشان 6 تا 7 گرم است.
بهنگامی که هچ می شوند دارای رنگ قهوه ای با نوارهای زرد هستند.باروری بطور مشخص در پرندگان مسن تر کاهش پیدا می کند .نسبت سفیده به زرده 39 به 61 است پورسانتاژ زرده بیشتر و پورسانتاژ سفیده در بلدرچین کمتر از تخم مرغ است.
تکامل جنینی بلدرچین ها ی اهلی بوسیله نور کنترل می شود.نگهداری پرنده در تاریکی مداوم تقریبا به ممانعت کامل رفتار جنسی و تولید تخم منجر می شود.در حالی که نگهداری پرنده ها در نور مداوم به میزان بالائی از تولید تخم به هنگام سال اول و با رسیدن تولید به مرحله توقف در پایان سال دوم می انجامد.مرغها در حدود 75 درصد تخمهایشان به هنگام صبح می گذارند در حالیکه بلدرچین ها همانگونه که ذکر شد 75 درصد تخم روزانه خود را در ساعت 3 تا 6 بعد از ظهر می گذارند.بلدرچینها در حدود سن 6 هفتگی به تولید می آیند.
تحت شرایط ایده آل بلدرچین هادرحدود250 تا 300 تخم در سال می گذارند.تولید سال بعد 48 درصد سال اول در بلدرچین است.
نگهداری و محیط
بلدرچین در یک ناحیه مناسب از نظر درجه حرارت پرورش داده می شود و به سالن رشد در سن 2 تا 3 هفتگی انتقال می یابد.
خیلی بهتر است که از استرس های بیمورد جلوگیری کرده و در زندگی کوتاه بلدرچین آنرا از محلی به محل دیگر جابجا نکنیم.هر سیستمی که به کار رود تکنیک نگهداری و پرورش بلدرچین مثل مرغ است و دستگاه مادر و قفسها و وسائل مورد استفاده باید با پرورش بلدرچین وفق داده شوند.درجه حرارت زیاد و صحیح برای تولید خوب بلدرچین نقش حیاتی دارد و پرندگان باید در حرارت 35 تا 36 درجه ساتیگراد ( 95 تا 97 درجه فارنهایت) نگهداری شوندکه بتدریج در عرض 3 هفته به 20 درجه سانتیگراد(68 درجه فارنهایت) می رسد کاهش پیدا نماید.شروع خوب حیاتی بوده و بهتر این است که با غذا و آب در سینی های پلاستیکی شروع کنیم و کمی بعد از آن انها را به فنجانهای اتوماتیک یا نیپلی عادت داده و از وسائل قبلی ترک عادت نمائیم.پرندگان بایستی بمیزان 150 پرنده به ازای هر متر مربع روی کف پرورش داده شوند و در هفته دوم به 100 پرنده در همان فضا برسانند.
شدت نور خیلی اهمیت دارد و بایستی در موقع شروع خیلی روشن (60 تا 70 لوکس) بوده و در هفته سوم به 10 لوکس برسد.هنگامیکه روشنائی کاملا کنترل میشود می توان به پرندگان 23 ساعت در روز روشنائی داد ه و بهتر این است که از سن یک روزگی یک ساعت در شبانه روز تاریکی در نظر بگیریم و انها را به تاریکی احتمالی عادت بدهیم تا در صورت بوجود آمدن تاریکی در ارتباط با خاموشی برق اشکالی پیش نیاید.در مورد پرندگانی که روی کف پرورش داده می شوند بهترین بستر پوشال یا کاه خرد شده است.در این مورد مواظبت خاصی بایستی صورت گیرد که بستر در جای خشک انبار شود زیرا رطوبت می تواند سبب بیماری آسپرژیلوز شود و این بیماری تنفسی می تواند به اسانی باعث مرگ بلدرچین ها شود زیرا خیلی حساس تر از غالب پرندگان می باشند.
جهت دستیابی به حداکثر میزان تخم 14 تا 16 ساعت روشنائی مورد نیاز است. به طور کلی فضای لازم جهت یک بلدرچین بالغ سطحی به مساحت 20 اینچ مربع می باشد.جالب اینکه میزان تخمگذاری بلدرچین ها در تراکم بیشتر افزوده می شود.
پرورش و نیازهای پرورشی بلدرچین ها
آب و دان بایستی به میزان فراوان و کافی در دسترس جوجه های بلدرچین گذارده شود تا خوردن و آشامیدن را بیاموزند در غیر این صورت در اثر گرسنگی و تشنگی تلف می شوند.باید توجه داشت که در 48 ساعت اول زندگی عدم استفاده از غذا امری نرمال بوده و در این مدت از ذخیره کیسه زرده تغذیه می کنند.در ابتدا دان که بسیار ریز آسیاب شده بر روی کارتن کفی زیر پای جوجه ها پاشیده می شود و بتدریج از دان خوری هائی به ارتفاع 1،5 تا 2 سانتی متر و عرض 3 تا 5 سانتیمتر استفاده می شود.
به منظور جلوگیری از اتلاف دان شبکه هائی از جنس مفتول بر روی دان خوری ها قرار داده می شود و همین مسئله در مورد آب خوری ها هم بایستی رعایت گردد تا از غوطه ور شدن جوجه ها و خفگی انها جلوگیری شود.استفاده از کارتن کفی و یا برزنت در زیر پای جوجه ها از لغزیدن آنها و ابتلاء به عارضه در رفتگی فمور جلوگیری می کند.بهترین روش پرورش بلدرچین استفاده از باتری و قفسهایی است که برای این منظور ساخته شده اند.جوجه ها ایتدا به مدت 3 هفته در قفسهای ویژه ای نگهداری می شوند که شرایط خاصی از نظر دما و تغذیه برای آنها اعمال می شود و پس از این دوره آنان به قفسهای دیگر منتقل می شوند که معمولا این قفسها از 5 طبقه تشکیل شده اند ودان خوری و آبخوری در طرفین این قفسها تعبیه گردیده است و جوجه بلدرچین ها با توجه به گردن درازی که دارند به راحتی می توانند از آب و غذا استفاده نمایند.روش استفاده از بستر مناسب نیست.
روش متداول در ایران که چندان رضایت بخش نیست این است که جوجه ها را به مدت 6 روز در سبد های پلاستیکی کوچک (به ازای هر سبد 50 تا 60 جوجه) نگه می دارندو سپس آنها را بر روی بستر منتقل می کنند که انتقال جوجه ها از سبد بر روی بستر منجر به تلفات 1،5 تا 2،5 درصدی می گردد.هر چه مدت نگهداری جوجه ها در سبدهای پرورش بیشتر باشد جوجه ها آمادگی بیشتری برای زندگی پیدا می کنند.
در حالی که روشنایی 24 ساعته باعث تسریع بلوغ جنسی می گردد و روشنایی 16 تا 18 ساعته سبب تاخیر در آن می شود.قفسهایی که جهت نگهداری بلدرچین های تخمگذار می شوند از مفتول هایی تشکیل شده که مانع خروج بلدرچین از قفس می شوند و فاصله مفتول های کف قفس از یکدیگر 10 تا 15 میلیمتر بوده که مدفوع پرنده براحتی بر روی سینی یا نوار نقاله زیر قفس می ریزد و داری یک شیب ملایم بوده که تخم بلدرچین بر روی آن لغزیده و درخارج از قفس قرار می گیرد.
سطح مورد نیاز جهت هر بلدرچین تخمگذار در قفس 150 سانتی متر مربع می باشد. در صورتیکه بلدرچین های تخمگذار در روی بستر پرورش پیدا می کنند بایستی جهت تخمگذاری از تله های تخمگذاری استفاده نمود.این تله ها بایستی با پوشال نرم و یا کاه پوشانده شوند و در آغاز دوره تخمگذاری بایستی آنها را به تخم کردن درون این تله ها عادت داد.بدین منظور بایستی کارگر مربوطه عموما در ساعت شروع تخمذاری که معمولا در ساعت نزدیک به غروب می باشد مرتبا در میان آنان بگردد و تخمهائیکه در روی بستر قرار دارند برداشته و درون تله ها قرار دهد چون دیدن تخم در روی بستر بلدرچین ها را به تخمگذاری در روی بستر ترغیب می کند.آخرین جمع آوری تخم باید در حدود ساعت 9 شب انجام گردد در غیر این صورت این کار باید در صبح روز بعد انجام شود.
شرایط انکوباسیون به سبب کوچکی تخم بلدرچین و ترد و شکننده بودن پوسته آن از سینی های جوجه کشی استفاده می شود.در هر خانه 2 تخم قرار داده می شود. نگهداری طولانی تخمها ی نطفه دار بر قابلیت هچ آنها تاثیر منفی دارد لذا توصیه می شود که تخمهای بلدرچین نهایتا 14 روز در اطاقی با دمای 10 تا 15 در جه و رطوبت نسبی 75 درصد نگهداری شوندو عملا با آب پاشی کف اتاق میتوان به رطوبت مطلوب رسید.درجه حرارت مناسب جهت انکوباسیون تخمهای بلدرچین 37،5 تا 37،2 درجه می باشد.نطفه بلدرچین در دمای 39 و بالاتر از ان بیش از چند ساعت دوام نمی آوردو میمیرد و لذا تنظیم درجه حرارت دستگاه جوجه کشی اهمیت زیادی داشته و حرارت پائین تر از اپتیمم(بهینه) سبب طولانی تر شدن زمان انکوباسون تخم می گردد.
به طور کلی زمان انکوباسیون تخم بلدرچین با توجه به تاثیر فاکتورهای رطوبت و درجه حرارت بین 16 تا 18 روز میباشد و در شرایط مناسب 70 درصد تولدها در روزهفدهم صورت می گیرد.در پایان روز چهاردهم تخم بلدرچین ها از دستگاه ستر به دستگاه هچر منتقل می شوند.دمای 37،5 درجه و رطوبت 70 درصد ستر و دمای 37 درجه و رطوبت 85 درصد به هچ 75 درصد منجر می شود.
بالاترین راندمان مربوط به نطفه دار بودن تخمهای بلدرچین یک گله در بلدرچین های 3 تا 5 ماهه می باشد وبنا براین بلدرچین های گله مادر در هر 6 ماه یکبار حذف شده و گله دیگری جایگزین می شود.در شرایط طبیعی و بدون استفاده ار نوردهی مصنوعی بلدرچین ها بین ماههای فروردین یا شهریور و به طور متوسط 50 تا 100 عدد تخم می گذارند اما با اعمال یک تغذیه مناسب و نور دهی مطلوب لانه تا 280 عدد تخم تولید می کنند.وقتی در بعضی از بلدرچین ها در 24 ساعت 2 عدد تخم گذاشته می شود مدت نور دهی مصنوعی معمولا بین 14 تا 18 ساعت می باشد.
در آغاز سن تخم گذاری فاصله زمانی بین دو تخم 24 تا 30 ساعت بوده و بتدریج با افزایش سن آنها این زمان کوتاهتر می شود. وزن یک تخم بلدرچین 9 تا 10.5 گرم یعنی 7 درصد وزن بدن بلدرچین می باشد یک بلدرچین ماده در سال 2 تا 3 کیلو گرم یعنی 20 برابر وزن خودش تخم تولید می کند.بلدرچین های ماده معمولادر سنین 35 تا 50 روزگی شروع به تخمگذای می کنند و در سن 13 هفتگی به پیک تولید می رسند.باروری با افزایش سن کاهش می یابد.از گله های جوان برای داشتن باروری خوب حدود سن 10 تا 13 هفتگی استفاده می نمایند.نسبت 3 یا 4 نر در برابر 20 ماده در سیستم قفس باروری بالائی را بدست می دهد.باروری به تدریج افزایش پیدا می کند و در 4 یا 5 روز پس از وارد شدن نر به گله به اوج خود می رسد و بعد از آن باروری تا 3 روز پس از جدا کردن نرها به حالت ثابت باقی می ماند از چهارمین روز افت شدیدی در باروری ایجاد شده و تا دوازدهمین روز پس از جدا کردن نرها افت پیدا می کند.
انکوباسیون و هچ شدن
تکثیر موفقیت امیز بلدرچین ها در دوره قبل از انکوباسیون شروع می شود.تخم ها بایستی روزانه چند بار جمع اوری شده و با دقت زیاد نگهداری شوند زیرا تخمهای بلدرچین خیلی نسبت به آسیبهای وارده بر پوسته حساس هستند.قبل از انبار کردن تخمهای هچ شونده بایستی تحت تاثیر گاز فرمالدئیه بمدت 20 دقیقه قرار داده شوند و سپس ذخیره سازی در درجه حرارت 15،5 در جه با رطوبت 80 درصد بمدت 7 تا 10 روز انجام شود.
یک انکباتور با با ناحیه هچری کثیف منبع مهمی از آلودگی و بیماری است.با استفاده از ترکیب آمونیاک چهارتایی(Quaternary Ammonium) یا برخی ضد عفونی کننده های تجاری بایستی واحدها به خوبی شستشو و ضد عفونی گردند.
فقط تخم های تمیز را که در مواجهه با بخورها بوده اند بایستی مورد استفاده قرار داد.به عبارت دیگر تخمها را می توان در عرض 12 ساعت بعد از اینکه در داخل انکوباتور قرار داده شدند بخور داد.برای بخور دادن 25 گرم پرمنگنات پتاسیم را در یک ظرف سفالی یا لعابی ریخته و سپس 35 میلی لیتر فرم آلدئید را برای هر متر مکعب فضای انکوباتور به آن اضافه می نمایند.از انکوباتورهایی که Forced power هستند در صورتی میتوان استفاده نمود که باد بزن کار کند و وانتیلاتورها به هنگام بخور دادن بایستی بسته باشند و بعد از 20 دقیقه هواکش ها را می توان باز نمود.رطوبت در این مرحله بایستی بالا باشد و درجه حرارت بین 20 تا 30 درجه مناسب است.دوره انکوباسیون بین 17 تا 18 روز بستگی به گونه و روشهای عملی تغییر می کند.تخمها بایستی به گونه ای در سینی قرار داده شوند که انتهای بزرگ آنها در بالا باشد و میزان چرخانیدن تخم باید هر 2 تا 4 ساعت یکبار باشد.در روز چهاردهم یا زودتر جابجا کردن تخم ها به سینی ها بایستی دنبال شود که در این حالت برای برگرداندن بعدی علامتگذاری می شوند. هچر جداگانه ای بایستی با گرمای 37،2 با رطوبت 70 درصد مورد استفاده قرار گیرد.هچر باید کاملا بسته برای تمام پروسه های هچ باقی بماند تا جوجه های بلدرچین در روز 17 یا 18 از انکوباسیون خارج شوند.
تخم ها را می توان پس از 14 روز انکوباسیون یا زود تر به سینی های هچ انتقال داد جوجه ها را بعد از 18 روز انکوباسیون به دستگاه جوجه کشی انتقال می دهند.بلدرچین ها در مقایسه با مرغها ظریف تر بوده و نیاز به مراقبت بیشتری در 2 هفته اول زندگییشان دارند.
ذخیره سازی تخمهای جوجه کشی
تخم های جوجه کشی باید کاملا در دمای زیر نقطه فیزیو لوژیک ذخیره شوند (23،9 درجه).دمای مناسب برای ذخیره سازی 12،8 تا 15،5 درجه می باشد.برای یک جوجه کشی خوب میزان رطوبت توصیه شده 75 تا 80 درصد است.رطوبت نسبی بالا منجر به افزایش رشد قارچها می شود که این خود سبب آلودگی تخمها می گردد.بیشترین زمان نگهداری تخم جوجه کشی تحت دمای لازم و رطوبت 5 تا 7 روز است و مقدار بیشتر از ان روی جوجه کشی اثر معکوس دارد و اگر لازم باشد که تخم ها بیش از یک هفته نگهداری شوند بایستی چرخانیده شوند.این چرخانیدن برای جلوگیری از چسبیدن نطفه به پوسته لازم است.
برای تمیز کردن تخم ها از کاغذ سمباده یا پارچه تمیز پشمس استفاده می شودبه طوری که به پوسته نازک آنها آسیب نرسد از تخم های کثیف نباید برای جوجه کشی استفاده کرد.
آلودگی تخم ها از زمان تخمگذاری آغاز می شود بنابراین تولیدات روزانه تخم بایستی قبل از ذخیره شدن گاز داده شوند.
انتخاب بلدرچین های مادر
انتخاب بلدرچین های مادر معمولا بر اساس بازرسی،وزن و شرایط بهداشتی صورت می گیرد.
احتیاج اصلی این است که پرنده ها در سلامت کامل بوده و یکنواختی خوبی را نشان دهند.پرندگان را می توان از لاینهای توصه شده و شناخته شده با توان تخمگذاری خوب قابلیت زنده ماندن و قابلیت هچ شدن خوب تهیه نمود.
این مسئله از اهمیت زیادی برخوردار است که از جفت گیری بلدرچین های منسوب بیکدیگر در طول اجرای برنامه تولید مثل اجتناب نمود.با استفاده از روش تولید مثل متقاطع و گفتن نرها و ماده ها از خانواده های دیگر جفت گیری بلدرچین های منسوب به یکدیگر جلوگیری می شود و معیاری از برای هیبرید قدرتمند تامین می شود و خصوصیات خوب باقی می مانند، عاقلانه این است که حداقل 6 لاین و ترجیحا لاین های بیشتری را حفظ کرد تا به این برنامه کمک شود.
هچ شدن جوجه بلدرچین ها
تخم های بلدرچین بی نهایت ظریف هستند و بایستی با دقت زیاد گرفته شوند.بسیاری از پرورش دهندگان بلدرچین ترجیح می دهند که تخم ها را قبل از ذخیره سازی در محلول سالمسازی غوطه ور سازند در اینصورت محل نگهداری بایستی بین 16 تا 20 درجه در نظر گرفته شود.رطوبت نسبی نباید کمتر از 75 درصد باشد.
طرز اداره ماشین به شرح زیر است:
در شروع کا درجه حرارت بایستی 37،5 در جه و رطوبت 30،6 باشد در سن 15 روزگی درجه نسبی به 90 درصد افزایش حاصل نماید.
درجه حرارت بایستی به 37،2 در زمان خارج کردن تغییر پیدا کند و رطوبت نسبی 80 درصد بایستی در نظر گرفته شود.
تخم ها را بایستی روزانه 7 بار برگرداند و این در صورتی است که ماشین برگرداننده اتوماتیک نباشد.
تغذیه بلدرچین
بلدرچین ها به مقدار کافی غذای متعادل شده نیاز دارند. جیره غذایی بلدرچین بایستی حاوی میزان بالا تری از مواد مغذی باشد.بلدرچین ها را می توان بعنوان شروع کننده در سن 0 تا 3 هفتگی و رشد کننده در سن 4 تا 5 هفتگی و تخمگذار یا مادر 6 هفته به بعد تقسیم بندی کرد.که این مسئله بستگی به میزان رشد و تولید آنها دارد. میزان غذا نیز در این مورد موثر است و بدین ترتیب بایستی غذای کافی به انها داده شود. دوره شروع کننده بحرانی ترین دوره بوده و نیاز به مدیریت خاص و مراقبت های تغذیه ای دارد.تغذیه بلدرچین مثل تغذیه مرغهاست.بلدرچین ها نیز به عنوان شروع کننده، رشد کننده و بلدرچین های تخمگذار یا مادر تقسیم می شوندکه این مسئله به میزان رشد و تظاهر تولیدشان بستگی دارد.برای 3 تا 4 هفته اول بلدرچین ها را بایستی از یک جیره غذایی محتوی تقریبا 27 درصد پروتئین و در حدود 2،750 کیلوکالری بر کیلوگرم انرژی تغذیه نمود.آنهایی که در مرحله رشد هستند بایستی از یک جیره غذائی باداشتن 24 درصد پروتئین برای تخمگذارها و بلدر چین های مادر با داشتن ME معادل 2،650 کیلو کالری بر کیلوگرم تغذیه نمود.
بلدرچین ها به مقدار کافی غذای متعادل شده نیاز دارند. جیره غذایی بلدرچین بایستی حاوی میزان بالا تری از مواد مغذی باشد.بلدرچین ها را می توان بعنوان شروع کننده در سن 0 تا 3 هفتگی و رشد کننده در سن 4 تا 5 هفتگی و تخمگذار یا مادر 6 هفته به بعد تقسیم بندی کرد.که این مسئله بستگی به میزان رشد و تولید آنها دارد. میزان غذا نیز در این مورد موثر است و بدین ترتیب بایستی غذای کافی به انها داده شود. دوره شروع کننده بحرانی ترین دوره بوده و نیاز به مدیریت خاص و مراقبت های تغذیه ای دارد.تغذیه بلدرچین مثل تغذیه مرغهاست.بلدرچین ها نیز به عنوان شروع کننده، رشد کننده و بلدرچین های تخمگذار یا مادر تقسیم می شوندکه این مسئله به میزان رشد و تظاهر تولیدشان بستگی دارد.برای 3 تا 4 هفته اول بلدرچین ها را بایستی از یک جیره غذایی محتوی تقریبا 27 درصد پروتئین و در حدود 2،750 کیلوکالری بر کیلوگرم انرژی تغذیه نمود.آنهایی که در مرحله رشد هستند بایستی از یک جیره غذائی باداشتن 24 درصد پروتئین برای تخمگذارها و بلدر چین های مادر با داشتن ME معادل 2،650 کیلو کالری بر کیلوگرم تغذیه نمود.
