هر چه تلاش کردیم و می کنیم مسئولان متوجه شوند که زیر ساخت های تولید در این کشور کاملا فراهم است و حتی به میزان یک کیلو هم نیاز به واردات نداریم، نه گوش شنوایی هست و نه همراهی
سرمایه گذاری ثابت نزدیک به 10 هزار میلیارد تومان در صنعت طیور کشور و حداقل حدود دو برابر آن سرمایه در گردش سالانه که می تواند سالانه بیش از 2 میلیون تن گوشت مرغ و نزدیک به یک میلیون تن تخم مرغ را تولید نماید با بی برنامه گی مشتاقان واردات گوشت مرغ، تولیدکنندگان را فدای تصمیم مصلحتی و منفعتی خود کرده و به جای استواری بخشیدن به تولیدات داخل مسیر ورادات را انتخاب کردند. مسیری که می توانست ما را به جای واردکننده گوشت مرغ نماید، واردکننده نهاده برای حفظ تولید داخلی و ثبات قیمت گوشت مرغ نماید. واردات نهاده ای که حدود یک ماه است در ایران یافت نمی شود و یا اگر هم یافت شود در لیست کالاهای احتکاری قرار گرفته است.
مسئولین، با چه عیاری با واردات، تولیدکننده داخلی را و زحمات آن ها را با صادرکنندگان گوشت مرغ معامله می کنند؟ مسئولین توان جوجه ریزی ماهانه 100 میلیون قطعه که حداقل 180 هزار تن گوشت مرغ را تحویل بازار می دهد را با چه عیاری معامله کرده اند؟ آیا به امنیت تولیدکنندگان ایرانی توجه داشته اند؟ آیا مسئولینی که راه واردات گوشت مرغ را می دانند، راه واردات نهاده را نمی دانند؟
آیا واردات گوشت مرغ را به علت حجم اندک آن، مشکلات کمتر آن و سود کلان آن انتخاب نموده اید؟ آیا می دانید در کفه دیگر ترازو تولید کمتر و تولیدکننده بدبخت تر قرار دارد؟
مسئول عزیز! تولید کننده امروز در زمان های بحرانی، زمانی که همین کشورها هم حاضر به معامله با شم نیستند، به داد و فریاد شما و مردم می رسند. آیا پیش بینی روزهای سخت آینده و مسئولیت سخت آینده را کرده اید؟ آیا تولیدکنندگان امروز، حامی روز های سخت شما نخواهند بود؟