سال 96 سال آنفولانزای پرندگان بود، از همان روز اول تا آخرین روز آن.
آنفولانزای پرندگان در سال 96 صنعت تخمگذار ما را با خاک یکسان کرد، تمام آرزوهای صادراتی ما را به باد داد، دستمان را جلوی ترکیه دراز کرد، مردم را متحمل فشار اقتصادی کرد، قیمت جوجه یکروزه گوشتی را به سقف رساند، مدیریت کشور را به شکل جدی به چالش کشاند، خانواده های زیادی را به ورطه شکست و نابودی رساند، چراغ صنعت تخمگذار را به مدت یکسال کم سو و خاموش کرد، توانمان را بی توان کرد، شوق به تولید و ذوق به رقابت را از ما گرفت، ضعفهایمان را بیرون کشید، ناتوانی از پیشگیری و مواجه شدن با حوادث را یادمان انداخت.
به لطف بی توجهی به اخطارها، بی توجهی به هشدارهای قرمز، بی توجهی بعضی از مسئولین به اعلام خطرهای اول سال 96، بی انصافی بعضی از امضا کنندگان اصلی، آنفولانزای پرندگان که آمدنشان هم قطعی بود و نمی توانستیم جلوی آن را بگیریم به سادگی تمام و با حداکثر قوای خود وارد کشور شد و در کشور توسعه پیدا کرد و ایران کبیر را واردکننده تخم مرغ کرد طوری که شاید تخم مرغ امسال سفره هفت سین ایرانی ها مملو از تخم مرغ های وارداتی ترکیه شود.
اما این بلای طبیعی واردکنندگان تخم مرغ را ثروتمند کرد؛ آن دسته از تولیدکنندگان داخلی که مدیران و دبیران اصناف آنها نتوانسته بودند قیمت تخم مرغ را عادلانه نمایند به لطف همین بلا، یکه تاز شدن و مادرهای تولیدکننده جوجه که در اوج کمبود جوجه می بایست جوجه خود را به بازار می دادند تا کمبود گوشت مرغ حاصل از معدوم سازی یک و نیم میلیون واحد قطعه مادر کشور به مصرف کنندگان تحمیل نشود، تخم مرغ های نطفه دار خود را بعضاً به عنوان تخم مرغ خوراکی راهی بازار کردند، خلاصه اینکه چرخ صنعت از جایش خارج شده و جا انداختنش کار آسانی نیست.
مرغدارهای کشور هر ساله فرا رسیدن عید نوروز را بازار خوب برای کسب و کار خود می دانند. یکسال با هر بازاری با هر نازی با هر صدای سازی رقصیدن و می رقصند تا به بازار عید برسند. اما سال 96 سال آنفولانزای پرندگان بود و در یکسال گذشته هر ناملایمتی در صنعت مرغداری ایران را تحمل کردند. حال قرار است این عید چند روز برای آنها عید باشد؟ قرار است بعد از یک سال چقدر این حاشیه سود برای آن ها دوامی داشته باشد؟ آیا اصلا عید سال 97 عید مرغدارها هم خواهد بود؟ داستان های سال 97 چیست؟ آیا سال 97 هم صدای ناقوس های خطر به گوش دلواپسان صنعت نمی رسد؟
همین امروز برای شروع یک مبارزه جدی دیر است و باور کنید ضرر و خسارات بزرگی در راه است اگر روش، همین روش باشد و اگر سبک تفکرمان همین اندیشه ها و اندیشیدن ها باشد.
ویروس آنفولانزای پرندگان هر سال قدرتمندتر از سال قبل می شود و این تراژدی ادامه دار خواهد بود.
شوخی نیست، تحلیل نیست، تئوری نیست، فرضیه نیست، این یک اصل است، این یک واقعیت است، سال آینده بحث سلامت انسان ها و مردمان ایران در میان است. سال 97 سال جنگ علیه آنفولانزای پرندگان می باشد.
از یاد نبریم که تنها در دو ماه پاییز 96 کل خسارت آنفولانزای پرندگان به صنعت، به میزان کل خسارت این بیماری در سال 95 بود.
سال 97 بدتر از سال 96 خواهد بود، اگز فقط به خواندن این مطلب اکتفا کنیم.
آنفولانزای پرندگان در سال 96 صنعت تخمگذار ما را با خاک یکسان کرد، تمام آرزوهای صادراتی ما را به باد داد، دستمان را جلوی ترکیه دراز کرد، مردم را متحمل فشار اقتصادی کرد، قیمت جوجه یکروزه گوشتی را به سقف رساند، مدیریت کشور را به شکل جدی به چالش کشاند، خانواده های زیادی را به ورطه شکست و نابودی رساند، چراغ صنعت تخمگذار را به مدت یکسال کم سو و خاموش کرد، توانمان را بی توان کرد، شوق به تولید و ذوق به رقابت را از ما گرفت، ضعفهایمان را بیرون کشید، ناتوانی از پیشگیری و مواجه شدن با حوادث را یادمان انداخت.
به لطف بی توجهی به اخطارها، بی توجهی به هشدارهای قرمز، بی توجهی بعضی از مسئولین به اعلام خطرهای اول سال 96، بی انصافی بعضی از امضا کنندگان اصلی، آنفولانزای پرندگان که آمدنشان هم قطعی بود و نمی توانستیم جلوی آن را بگیریم به سادگی تمام و با حداکثر قوای خود وارد کشور شد و در کشور توسعه پیدا کرد و ایران کبیر را واردکننده تخم مرغ کرد طوری که شاید تخم مرغ امسال سفره هفت سین ایرانی ها مملو از تخم مرغ های وارداتی ترکیه شود.
اما این بلای طبیعی واردکنندگان تخم مرغ را ثروتمند کرد؛ آن دسته از تولیدکنندگان داخلی که مدیران و دبیران اصناف آنها نتوانسته بودند قیمت تخم مرغ را عادلانه نمایند به لطف همین بلا، یکه تاز شدن و مادرهای تولیدکننده جوجه که در اوج کمبود جوجه می بایست جوجه خود را به بازار می دادند تا کمبود گوشت مرغ حاصل از معدوم سازی یک و نیم میلیون واحد قطعه مادر کشور به مصرف کنندگان تحمیل نشود، تخم مرغ های نطفه دار خود را بعضاً به عنوان تخم مرغ خوراکی راهی بازار کردند، خلاصه اینکه چرخ صنعت از جایش خارج شده و جا انداختنش کار آسانی نیست.
مرغدارهای کشور هر ساله فرا رسیدن عید نوروز را بازار خوب برای کسب و کار خود می دانند. یکسال با هر بازاری با هر نازی با هر صدای سازی رقصیدن و می رقصند تا به بازار عید برسند. اما سال 96 سال آنفولانزای پرندگان بود و در یکسال گذشته هر ناملایمتی در صنعت مرغداری ایران را تحمل کردند. حال قرار است این عید چند روز برای آنها عید باشد؟ قرار است بعد از یک سال چقدر این حاشیه سود برای آن ها دوامی داشته باشد؟ آیا اصلا عید سال 97 عید مرغدارها هم خواهد بود؟ داستان های سال 97 چیست؟ آیا سال 97 هم صدای ناقوس های خطر به گوش دلواپسان صنعت نمی رسد؟
همین امروز برای شروع یک مبارزه جدی دیر است و باور کنید ضرر و خسارات بزرگی در راه است اگر روش، همین روش باشد و اگر سبک تفکرمان همین اندیشه ها و اندیشیدن ها باشد.
ویروس آنفولانزای پرندگان هر سال قدرتمندتر از سال قبل می شود و این تراژدی ادامه دار خواهد بود.
شوخی نیست، تحلیل نیست، تئوری نیست، فرضیه نیست، این یک اصل است، این یک واقعیت است، سال آینده بحث سلامت انسان ها و مردمان ایران در میان است. سال 97 سال جنگ علیه آنفولانزای پرندگان می باشد.
از یاد نبریم که تنها در دو ماه پاییز 96 کل خسارت آنفولانزای پرندگان به صنعت، به میزان کل خسارت این بیماری در سال 95 بود.
سال 97 بدتر از سال 96 خواهد بود، اگز فقط به خواندن این مطلب اکتفا کنیم.
