واکسن های مایکوپلاسما گالی سپتیکوم سویه F زنده در حال حاضر برای کمک به کنترل بیماری تنفسی و مزمن مایکوپلاسما گالی سپتیکوم استفاده می شود. با این حال ممکن است این واکسن ها تاثیرات منفی بر روی فرآورده های تخم مرغی داشته باشند.
سویه های زنده مایکوپلاسما گالی سپتیکوم با واگیر کم تر، مانند واکسن های کشته شده، بر فرآورده های تخم مرغ تاثیر بسیار کمی دارد و یا هیچ تاثیری ندارد اما سطح حفاظت آن پایین است.
مایکوپلاسما گالی سپتیکوم به عنوان مهم ترین و پیچیده ترین بیماری های مایکوپلاسمایی طیور است.
این بیماری سرعت پخش عفوت پایینی دارد و اغلب پرنده های عفونی شده هیچ علائمی مبنی بر بیمار بودن از خود نشان نمی دهند و سلامت هستند.
در صورت وجود یکی از فاکتورهای پیچیده-مانند مشکلات زیست محیطی از جمله بالا رفتن دما، سطح آمونیاک، گرد و خاک، کوران هوای سرد، مشکلات تغذیه و دیگر عفونت ها، مانند برونشیت عفونی یا ویروس التهاب حنجره و نای- مایکوپلاسما گالی سپتیکوم می تواند بروز پیدا کند.
مایکوپلاسما گالی سپتیکوم بر روی باروری، قابلیت تخم گذاری، و زنده ماندن جوجه ها تاثیر منفی دارد و خیلی راحت میان دیگر گله های یک مزرعه، مزارع دیگر و پرنده های دیگر، حتی پرنده های وحشی، پخش می شود.
عفونت با مایکوپلاسما گالی سپتیکوم سرعت پخش کمی دارد و در میان جوجه ها، بوقلمون ها، پرنده های شکاری، کبوترها و دیگر پرنده های وحشی به شکل بیماری تنفسی مزمن بروز می کند.
پل مک مالین (Paul McMullin) در کتاب جیبی خود به نام راهنمایی برای سلامتی و بیماری طیور می گوید که این بیماری در همه جای دنیا اتفاق می افتد، اگرچه در برخی کشورها این عفونت در مرغ های تجاری نادر است. در برخی دیگر از کشورها این بیماری در حال افزایش است زیرا میزان تولید طیور آن ها گسترده است و این طیور در تماس بیشتری با پرنده های وحشی قرار دارند.
در پرنده های بالغ، اگرچه نرخ عفونت بالا است، شیوع بیماری می تواند کم باشد و نرخ مرگ و میر نیز مختلف است.
پل مک مالین اظهار داشت: «راه ورود عفونت، ملتحمه چشم یا دستگاه تنفسی فوقانی است و عفونت 6 تا 10 روز بعد از ورود بروز می کند. انتقال این بیماری ممکن است از مادر به جنین یا بر اثر تماس مستقیم با پرنده های دیگر، ماده های ترشح شده، گردهای بیماری موجود در هوا، گرد و خاک های موجود در هوا و پرها و یا وسایل عفونی باشد. میزان شیوع در میان مرغدانی ها پایین است که نشان می دهد معمولا مسیر انتقال اصلی هوا نیست. وسایل آلوده در شیوع بیماری میان مزارع مهم ترین فاکتور است.پرنده هایی که این بیماری در آن ها بهبود می یابد، تا آخر عمر آلوده باقی می مانند؛ با بروز مشکل، این بیماری دوباره برمی گردد.»
علائم بیماری عبارتند از:
گرفتگی سینه (صدای سرفه از خود در آوردن)
آبریزش بینی و چشم
باروری کم
رشد کم
مشکلات پا
رشد نکردن و کوتاه ماندن
بی اشتهایی
کاهش تخم ریزی و زنده ماندن جوجه ها
بیماری مغزی و پرهای غیرمعمول
ریشه کن شدن عفونت در بسیاری از کشورها هدف اصلی برنامه های سلامت طیور است.
این برنامه ها بر اساس خرید جوجه های غیرعفونی، حفاظت زیستی و نظارت سرولوژیک قرار گرفته اند. در برخی شرایط، داروهای پیشگیری کننده ممکن است برای گله های عفونی شده مفید باشد.
واکسینه کردن با سویه های ضعیف شده و یا سویه هایی که به طور طبیعی سست و ضعیف هستند در برخی کشورها کاربرد دارد.
باروری در طیور واکسینه شده، به خوبی باروری در گله های بدون مایکوپلاسما گالی سپتیکوم نیست.
در مورد تاثیرات مختلف ترکیبات واکسن در مقابل مایکوپلاسما گالی سپتیکوم در ویژگی های قسمت خوراکی و پوست تخم مرغ جوجه های های تخم گذار تجاری، که در مجله علوم طیور منتشر شد، دو آزمایش برای کشف تاثیرات واکسیناسیون بر ویژگی های مرغ های تخم گذار تجاری انجام شد. این واکسیناسیون پیش از تخم گذاری به وسیله واکسن های مایکوپلاسما گالی سپتیکوم زنده یا مرده و یا ترکیب آن ها، همراه با واکسن مایکوپلاسما گالی سپتیکوم سویه F بعد از پیک تولید انجام شده است.
4 روش درمانی در 10 هفتگی انجام شد:
1. واکسنیه نشده (تحت کنترل)
2. واکسن مایکوپلاسما گالی سپتیکوم باکترین
3. واکسن مایکوپلاسما گالی سپتیکوم سویه ts-11
4. ترکیب واکسن مایکوپلاسما گالی سپتیکوم باکترین و مایکوپلاسما گالی سپتیکوم سویه ts-11
در 45 هفتگی، نیمی از طیور با واکسن مایکوپلاسما گالی سپتیکوم سویه F واکسینه شدند.
پژوهشگران این مطالعه، ر. جاکوب، س.ل. برنتون، ج.د. اوانز، س.آ. لی و ا.د. پیبلز، از دپارتمان علوم طیور در دانشگاه میسیسیپی و بخش خدمات پژوهشی وزارت کشاورزی آمریکا معتقدند که در همه آزمایش ها، پارامترهای قسمت خوراکی و پوست تخم مرغ شامل وزن تخم،میزان پروتئین تخم مرغ، مقاومت پوست تخم مرغ در برابر شکستگی، درصد وزن زرده تخم مرغ، درصد وزن سفیده تخم مرغ، درصد وزن پوسته، وزن پوسته در هر واحد مساحت، درصد رطوبت زرده و درصد کل چربی در زمان ها و دوره های مختلف بین 21 و 52 هفتگی اندازه گیری شد.
در 28 هفتگی، وزن پوسته در هر واحد مساحت در مایکوپلاسما گالی سپتیکوم سویه ts-11 و ترکیب مایکوپلاسما گالی سپتیکوم باکترین و مایکوپلاسما گالی سپتیکوم سویه ts-11 کمتر از گروه واکسینه نشده تحت کنترل بوده است.
برعکس، در 43 هفتگی، وزن پوسته در هر واحد مساحت در مایکوپلاسما گالی سپتیکوم سویه ts-11 بیشتر از گروه مایکوپلاسما گالی سپتیکوم باکترین بوده است.
بین 23 و 43 هفتگی، درصد کل چربی در گروه مایکوپلاسما گالی سپتیکوم باکترین و مایکوپلاسما گالی سپتیکوم سویه ts-11 بیشتر از گروه واکسینه نشده بوده است.
در نتیجه، پژوهشگران معتقدند که واکسیناسیون با مایکوپلاسما گالی سپتیکوم باکترین به تنهایی یا در ترکیب با مایکوپلاسما گالی سپتیکوم سویه ts-11 در 10 هفتگی چه با واکسن مایکوپلاسما گالی سپتیکوم سویه F چه بدون آن در 45 هفتگی بر کیفیت قسمت خوراکی یا پوسته تخم مرغ در طول تخم گذاری مرغ های تخم گذار تجاری تاثیر ندارد.
به گفته دکتر گری بوچر (Gary Butcher) از دانشکاه فلوریدا، مایکوپلاسما گالی سپتیکوم ارگانیسمی شبیه باکتری دارد اما بدون دیوار سلولی است. این ویژگی مایکوپلاسما گالی سپتیکوم را بسیار ضعیف می کند و این ارگانیسم به راحتی با ضدعفونی کننده ها، گرما، نور خورشید و دیگر فاکتورها کشته می شود.
آن ها فقط در طبیعت، بیرون از بدن جوجه، تا بیش از سه روز زنده باقی می مانند.
به همین دلیل دکتر بوچر اظهار داشت که مایکوپلاسما گالی سپتیکوم به راحتی قابل از بین رفتن در مزارع است. اگر یکی از گله های تخم گذار عفونی شود، تخلیه کامل طیور از مزرعه در انتهای چرخه تخم گذاری و همچنین فراهم کردن زمان مناسب برای بازگرداندن آن ها می تواند در از بین بردن مایکوپلاسما گالی سپتیکوم موثر باشد.
با این حال، تخلیه کامل طیور از مزرعه باید برای توقف چرخه و جلوگیری از عفونی شدن دوباره گله های طیور انجام شود.
زمانی که یک جوجه با مایکوپلاسما گالی سپتیکوم عفونی می شود، عفونت مدت طولانی است که شروع شده است. در دوره ی بعد از عفونت، ارگانیسم در بافت های تنفسی وجود دارد و هم در محیط هم در تخم مرغ لانه می گزیند.
بعد از چند هفته، سطح عفونت و لانه گزینی ارگانیسم کاهش می یابد. با این حال، عفونت قطعا در گله باقی می ماند و جوجه ها ممکن است به طور متناوب، به ویژه بعد از دوره استرس، میزبان این عفونت شوند.
این ویژگی موجب می شود که از بین بردن مایکوپلاسما گالی سپتیکوم در سنین مختلف مرغ های مادر و تخم گذار بسیار سخت شود.
دکتر بوچر اظهار داشت: «پولت های بدون مایکوپلاسما گالی سپتیکوم، که در مزرعه ای دارای گله های همسن و ایزوله پرورش یافته اند و سپس به داخل مجموعه آورده شده اند، اغلب در بدترین زمان ممکن، یعنی در شروع تولید، در معرض آلوده شدن به این ارگانیسم قرار می گیرند. این چرخه شیوع در مجموعه ای با گله جدید نیز ادامه می یابد.»
برای کاهش تاثیرات منفی بیماری بر مرغ های مادر و مرغ های تخم گذار در یک مجموعه تلاش ها شامل استفاده از آنتی بیوتیک ها، واکسن های کشته شده و واکسن های زنده بوده است.
این تلاش ها در کاهش افت تولید تخم مرغ به دلیل عفونت، حفظ سطح تولید تخم مرغ در چرخه، کاهش شدت بیماری های تنفسی، کنترل واکنش های اضافی واکسن، کاهش حساسیت کیفیت هوا، محدود کردن سطح و دوره پوسته به محیط مرغداری و کاهش انتقال از طریق تخم به جنین موفق بوده اند.
اما این تلاش ها در از بین بردن عفونت و لانه گزینی آن موفق نبوده اند.
دکتر بوچر می گوید که واکسن های زنده از نظر تجاریدر دسترس هستند و موجب می شوند بیماری از پرنده ای به پرنده دیگر انتقال پیدا نکند، بوقلمون ها دچار بیماری نشوند و در پولت ها نیز واکنشی بسیار ضعیف و قابل پیش بینی دارد.
وی در ادامه گفت که این واکسن ها نسبت به واکسن های زنده گذشته مزایای بیشتری دارد.
بسیاری از مدیران مجموعه مرغ های مادر و تخم گذار مبتلا به مایکوپلاسما گالی سپتیکوم این محصولات را برای پولت ها استفاده می کنند تا بتوانند پولت های سالم را به مجموعه های دارای عفونت انتقال دهند.
استفاده از واکسن های کشته شده در برخی مزارع رایج است، به ویژه در مجموعه های مرغ های مادر.
در حالی که واکسن های زنده اغلب در مرغ های تخم گذار استفاده می شوند.
استفاده از ترکیب واکسن های زنده و کشته شده و همچنین آنتی بیوتیک ها به شرایط بستگی دارد.
استفاده از آنتی بیوتیک ها در مرغ های گوشتی برای کنترل واکنش تنفسی رایج ترین روش است.
دکتر بوچر گفت که تصمیم بر واکسیناسیون یا قبول کاهش کارایی در مرغ های تجاری به عوامل مختلقی بستگی دارد.
سویه مایکوپلاسما گالی سپتیکوم در یک مزرعه باید تشخیص داده شود زیرا سویه هایی از مایکوپلاسما گالی سپتیکوم ضعیف و سویه های دیگر آن عفونی هستند.
نوع ساخت مرغداری فاکتور اصلی در تعیین شدت بیماری های بالینی است.
مرغداری هایی که یک طرف آن باز است و مرغداری های در بسته با تهویه مناسب کاهش عمکرد چشمگیری را تجربه نمی کنند، در حالی که همان مرغ های تخم گذار در مرغداری های در بسته با تهویه نامناسب افت عملکردهای قابل توجهی دارند.
وی گفت که برنامه های واکسیناسیون برای مایکوپلاسما گالی سپتیکوم باید کیفیت هوا را در جایی که مرغ های تخم گذار قرار دارند در نظر بگیرد.
بیماری های مشابه مانند زکام و التهاب عفونی گلو و نای و قوی کردن برنامه واکسیناسیون ویروس زنده، مانند ویروس برونشیت عفونی و ویروس بیماری نیوکاسل نیز باید مورد توجه قرار بگیرند.
عفونت مایکوپلاسما گالی سپتیکوم در مرغ های مادر سنگین وزن، بدون استثنا، نیازمند استفاده از واکسن ها و آنتی بیوتیک ها است. این مرغ های مادر به طور چشمگیری تلفات دارند و مایکوپلاسما گالی سپتیکوم را به جنین انتقال می دهند.
واکسیناسیون مایکوپلاسما گالی سپتیکوم برای کاهش سطح و دوره لانه گزینی مفید نشان داده شده است. اگر هدف ریشه کن کردن مایکوپلاسما گالی سپتیکوم در مرغ های تخم گذار تجاری یا مزارع مرغ های مادر یا کاهش پتانسیل شیوع به مزارع غیر عفونی دیگر است، واکسیناسیون پیشنهاد می شود.
دکتر بوچر در ادامه گفت که گله های مادر گوشتی مبتلا شده باید پیش از شروع عفونت واکسینه شوند و مرغ های مادر نیز باید برای کاهش تاثیرات منفی مایکوپلاسما گالی سپتیکوم مدیریت و درمان شوند.
وی افزود: «پیش بینی نمی شود که مایکوپلاسما گالی سپتیکوم در سال های آینده کاملا از صنعت مرغ تجاری ریشه کن شود. با این حال، از طریق برنامه های حفاظت زیستی و استفاده موثر از واکسن ها، میزان تلفات می تواند کاهش پیدا کند.»
سویه های زنده مایکوپلاسما گالی سپتیکوم با واگیر کم تر، مانند واکسن های کشته شده، بر فرآورده های تخم مرغ تاثیر بسیار کمی دارد و یا هیچ تاثیری ندارد اما سطح حفاظت آن پایین است.
مایکوپلاسما گالی سپتیکوم به عنوان مهم ترین و پیچیده ترین بیماری های مایکوپلاسمایی طیور است.
این بیماری سرعت پخش عفوت پایینی دارد و اغلب پرنده های عفونی شده هیچ علائمی مبنی بر بیمار بودن از خود نشان نمی دهند و سلامت هستند.
در صورت وجود یکی از فاکتورهای پیچیده-مانند مشکلات زیست محیطی از جمله بالا رفتن دما، سطح آمونیاک، گرد و خاک، کوران هوای سرد، مشکلات تغذیه و دیگر عفونت ها، مانند برونشیت عفونی یا ویروس التهاب حنجره و نای- مایکوپلاسما گالی سپتیکوم می تواند بروز پیدا کند.
مایکوپلاسما گالی سپتیکوم بر روی باروری، قابلیت تخم گذاری، و زنده ماندن جوجه ها تاثیر منفی دارد و خیلی راحت میان دیگر گله های یک مزرعه، مزارع دیگر و پرنده های دیگر، حتی پرنده های وحشی، پخش می شود.
عفونت با مایکوپلاسما گالی سپتیکوم سرعت پخش کمی دارد و در میان جوجه ها، بوقلمون ها، پرنده های شکاری، کبوترها و دیگر پرنده های وحشی به شکل بیماری تنفسی مزمن بروز می کند.
پل مک مالین (Paul McMullin) در کتاب جیبی خود به نام راهنمایی برای سلامتی و بیماری طیور می گوید که این بیماری در همه جای دنیا اتفاق می افتد، اگرچه در برخی کشورها این عفونت در مرغ های تجاری نادر است. در برخی دیگر از کشورها این بیماری در حال افزایش است زیرا میزان تولید طیور آن ها گسترده است و این طیور در تماس بیشتری با پرنده های وحشی قرار دارند.
در پرنده های بالغ، اگرچه نرخ عفونت بالا است، شیوع بیماری می تواند کم باشد و نرخ مرگ و میر نیز مختلف است.
پل مک مالین اظهار داشت: «راه ورود عفونت، ملتحمه چشم یا دستگاه تنفسی فوقانی است و عفونت 6 تا 10 روز بعد از ورود بروز می کند. انتقال این بیماری ممکن است از مادر به جنین یا بر اثر تماس مستقیم با پرنده های دیگر، ماده های ترشح شده، گردهای بیماری موجود در هوا، گرد و خاک های موجود در هوا و پرها و یا وسایل عفونی باشد. میزان شیوع در میان مرغدانی ها پایین است که نشان می دهد معمولا مسیر انتقال اصلی هوا نیست. وسایل آلوده در شیوع بیماری میان مزارع مهم ترین فاکتور است.پرنده هایی که این بیماری در آن ها بهبود می یابد، تا آخر عمر آلوده باقی می مانند؛ با بروز مشکل، این بیماری دوباره برمی گردد.»
علائم بیماری عبارتند از:
گرفتگی سینه (صدای سرفه از خود در آوردن)
آبریزش بینی و چشم
باروری کم
رشد کم
مشکلات پا
رشد نکردن و کوتاه ماندن
بی اشتهایی
کاهش تخم ریزی و زنده ماندن جوجه ها
بیماری مغزی و پرهای غیرمعمول
ریشه کن شدن عفونت در بسیاری از کشورها هدف اصلی برنامه های سلامت طیور است.
این برنامه ها بر اساس خرید جوجه های غیرعفونی، حفاظت زیستی و نظارت سرولوژیک قرار گرفته اند. در برخی شرایط، داروهای پیشگیری کننده ممکن است برای گله های عفونی شده مفید باشد.
واکسینه کردن با سویه های ضعیف شده و یا سویه هایی که به طور طبیعی سست و ضعیف هستند در برخی کشورها کاربرد دارد.
باروری در طیور واکسینه شده، به خوبی باروری در گله های بدون مایکوپلاسما گالی سپتیکوم نیست.
در مورد تاثیرات مختلف ترکیبات واکسن در مقابل مایکوپلاسما گالی سپتیکوم در ویژگی های قسمت خوراکی و پوست تخم مرغ جوجه های های تخم گذار تجاری، که در مجله علوم طیور منتشر شد، دو آزمایش برای کشف تاثیرات واکسیناسیون بر ویژگی های مرغ های تخم گذار تجاری انجام شد. این واکسیناسیون پیش از تخم گذاری به وسیله واکسن های مایکوپلاسما گالی سپتیکوم زنده یا مرده و یا ترکیب آن ها، همراه با واکسن مایکوپلاسما گالی سپتیکوم سویه F بعد از پیک تولید انجام شده است.
4 روش درمانی در 10 هفتگی انجام شد:
1. واکسنیه نشده (تحت کنترل)
2. واکسن مایکوپلاسما گالی سپتیکوم باکترین
3. واکسن مایکوپلاسما گالی سپتیکوم سویه ts-11
4. ترکیب واکسن مایکوپلاسما گالی سپتیکوم باکترین و مایکوپلاسما گالی سپتیکوم سویه ts-11
در 45 هفتگی، نیمی از طیور با واکسن مایکوپلاسما گالی سپتیکوم سویه F واکسینه شدند.
پژوهشگران این مطالعه، ر. جاکوب، س.ل. برنتون، ج.د. اوانز، س.آ. لی و ا.د. پیبلز، از دپارتمان علوم طیور در دانشگاه میسیسیپی و بخش خدمات پژوهشی وزارت کشاورزی آمریکا معتقدند که در همه آزمایش ها، پارامترهای قسمت خوراکی و پوست تخم مرغ شامل وزن تخم،میزان پروتئین تخم مرغ، مقاومت پوست تخم مرغ در برابر شکستگی، درصد وزن زرده تخم مرغ، درصد وزن سفیده تخم مرغ، درصد وزن پوسته، وزن پوسته در هر واحد مساحت، درصد رطوبت زرده و درصد کل چربی در زمان ها و دوره های مختلف بین 21 و 52 هفتگی اندازه گیری شد.
در 28 هفتگی، وزن پوسته در هر واحد مساحت در مایکوپلاسما گالی سپتیکوم سویه ts-11 و ترکیب مایکوپلاسما گالی سپتیکوم باکترین و مایکوپلاسما گالی سپتیکوم سویه ts-11 کمتر از گروه واکسینه نشده تحت کنترل بوده است.
برعکس، در 43 هفتگی، وزن پوسته در هر واحد مساحت در مایکوپلاسما گالی سپتیکوم سویه ts-11 بیشتر از گروه مایکوپلاسما گالی سپتیکوم باکترین بوده است.
بین 23 و 43 هفتگی، درصد کل چربی در گروه مایکوپلاسما گالی سپتیکوم باکترین و مایکوپلاسما گالی سپتیکوم سویه ts-11 بیشتر از گروه واکسینه نشده بوده است.
در نتیجه، پژوهشگران معتقدند که واکسیناسیون با مایکوپلاسما گالی سپتیکوم باکترین به تنهایی یا در ترکیب با مایکوپلاسما گالی سپتیکوم سویه ts-11 در 10 هفتگی چه با واکسن مایکوپلاسما گالی سپتیکوم سویه F چه بدون آن در 45 هفتگی بر کیفیت قسمت خوراکی یا پوسته تخم مرغ در طول تخم گذاری مرغ های تخم گذار تجاری تاثیر ندارد.
به گفته دکتر گری بوچر (Gary Butcher) از دانشکاه فلوریدا، مایکوپلاسما گالی سپتیکوم ارگانیسمی شبیه باکتری دارد اما بدون دیوار سلولی است. این ویژگی مایکوپلاسما گالی سپتیکوم را بسیار ضعیف می کند و این ارگانیسم به راحتی با ضدعفونی کننده ها، گرما، نور خورشید و دیگر فاکتورها کشته می شود.
آن ها فقط در طبیعت، بیرون از بدن جوجه، تا بیش از سه روز زنده باقی می مانند.
به همین دلیل دکتر بوچر اظهار داشت که مایکوپلاسما گالی سپتیکوم به راحتی قابل از بین رفتن در مزارع است. اگر یکی از گله های تخم گذار عفونی شود، تخلیه کامل طیور از مزرعه در انتهای چرخه تخم گذاری و همچنین فراهم کردن زمان مناسب برای بازگرداندن آن ها می تواند در از بین بردن مایکوپلاسما گالی سپتیکوم موثر باشد.
با این حال، تخلیه کامل طیور از مزرعه باید برای توقف چرخه و جلوگیری از عفونی شدن دوباره گله های طیور انجام شود.
زمانی که یک جوجه با مایکوپلاسما گالی سپتیکوم عفونی می شود، عفونت مدت طولانی است که شروع شده است. در دوره ی بعد از عفونت، ارگانیسم در بافت های تنفسی وجود دارد و هم در محیط هم در تخم مرغ لانه می گزیند.
بعد از چند هفته، سطح عفونت و لانه گزینی ارگانیسم کاهش می یابد. با این حال، عفونت قطعا در گله باقی می ماند و جوجه ها ممکن است به طور متناوب، به ویژه بعد از دوره استرس، میزبان این عفونت شوند.
این ویژگی موجب می شود که از بین بردن مایکوپلاسما گالی سپتیکوم در سنین مختلف مرغ های مادر و تخم گذار بسیار سخت شود.
دکتر بوچر اظهار داشت: «پولت های بدون مایکوپلاسما گالی سپتیکوم، که در مزرعه ای دارای گله های همسن و ایزوله پرورش یافته اند و سپس به داخل مجموعه آورده شده اند، اغلب در بدترین زمان ممکن، یعنی در شروع تولید، در معرض آلوده شدن به این ارگانیسم قرار می گیرند. این چرخه شیوع در مجموعه ای با گله جدید نیز ادامه می یابد.»
برای کاهش تاثیرات منفی بیماری بر مرغ های مادر و مرغ های تخم گذار در یک مجموعه تلاش ها شامل استفاده از آنتی بیوتیک ها، واکسن های کشته شده و واکسن های زنده بوده است.
این تلاش ها در کاهش افت تولید تخم مرغ به دلیل عفونت، حفظ سطح تولید تخم مرغ در چرخه، کاهش شدت بیماری های تنفسی، کنترل واکنش های اضافی واکسن، کاهش حساسیت کیفیت هوا، محدود کردن سطح و دوره پوسته به محیط مرغداری و کاهش انتقال از طریق تخم به جنین موفق بوده اند.
اما این تلاش ها در از بین بردن عفونت و لانه گزینی آن موفق نبوده اند.
دکتر بوچر می گوید که واکسن های زنده از نظر تجاریدر دسترس هستند و موجب می شوند بیماری از پرنده ای به پرنده دیگر انتقال پیدا نکند، بوقلمون ها دچار بیماری نشوند و در پولت ها نیز واکنشی بسیار ضعیف و قابل پیش بینی دارد.
وی در ادامه گفت که این واکسن ها نسبت به واکسن های زنده گذشته مزایای بیشتری دارد.
بسیاری از مدیران مجموعه مرغ های مادر و تخم گذار مبتلا به مایکوپلاسما گالی سپتیکوم این محصولات را برای پولت ها استفاده می کنند تا بتوانند پولت های سالم را به مجموعه های دارای عفونت انتقال دهند.
استفاده از واکسن های کشته شده در برخی مزارع رایج است، به ویژه در مجموعه های مرغ های مادر.
در حالی که واکسن های زنده اغلب در مرغ های تخم گذار استفاده می شوند.
استفاده از ترکیب واکسن های زنده و کشته شده و همچنین آنتی بیوتیک ها به شرایط بستگی دارد.
استفاده از آنتی بیوتیک ها در مرغ های گوشتی برای کنترل واکنش تنفسی رایج ترین روش است.
دکتر بوچر گفت که تصمیم بر واکسیناسیون یا قبول کاهش کارایی در مرغ های تجاری به عوامل مختلقی بستگی دارد.
سویه مایکوپلاسما گالی سپتیکوم در یک مزرعه باید تشخیص داده شود زیرا سویه هایی از مایکوپلاسما گالی سپتیکوم ضعیف و سویه های دیگر آن عفونی هستند.
نوع ساخت مرغداری فاکتور اصلی در تعیین شدت بیماری های بالینی است.
مرغداری هایی که یک طرف آن باز است و مرغداری های در بسته با تهویه مناسب کاهش عمکرد چشمگیری را تجربه نمی کنند، در حالی که همان مرغ های تخم گذار در مرغداری های در بسته با تهویه نامناسب افت عملکردهای قابل توجهی دارند.
وی گفت که برنامه های واکسیناسیون برای مایکوپلاسما گالی سپتیکوم باید کیفیت هوا را در جایی که مرغ های تخم گذار قرار دارند در نظر بگیرد.
بیماری های مشابه مانند زکام و التهاب عفونی گلو و نای و قوی کردن برنامه واکسیناسیون ویروس زنده، مانند ویروس برونشیت عفونی و ویروس بیماری نیوکاسل نیز باید مورد توجه قرار بگیرند.
عفونت مایکوپلاسما گالی سپتیکوم در مرغ های مادر سنگین وزن، بدون استثنا، نیازمند استفاده از واکسن ها و آنتی بیوتیک ها است. این مرغ های مادر به طور چشمگیری تلفات دارند و مایکوپلاسما گالی سپتیکوم را به جنین انتقال می دهند.
واکسیناسیون مایکوپلاسما گالی سپتیکوم برای کاهش سطح و دوره لانه گزینی مفید نشان داده شده است. اگر هدف ریشه کن کردن مایکوپلاسما گالی سپتیکوم در مرغ های تخم گذار تجاری یا مزارع مرغ های مادر یا کاهش پتانسیل شیوع به مزارع غیر عفونی دیگر است، واکسیناسیون پیشنهاد می شود.
دکتر بوچر در ادامه گفت که گله های مادر گوشتی مبتلا شده باید پیش از شروع عفونت واکسینه شوند و مرغ های مادر نیز باید برای کاهش تاثیرات منفی مایکوپلاسما گالی سپتیکوم مدیریت و درمان شوند.
وی افزود: «پیش بینی نمی شود که مایکوپلاسما گالی سپتیکوم در سال های آینده کاملا از صنعت مرغ تجاری ریشه کن شود. با این حال، از طریق برنامه های حفاظت زیستی و استفاده موثر از واکسن ها، میزان تلفات می تواند کاهش پیدا کند.»
