طی سال های اخیر، بخش خوراک دام به دنبال به دست آوردن توجهات از سوی بخش مواد غذایی بوده تا نقش خود را در سلامت غذا به همگان هرچه بیشتر نشان دهد.
در واقع صحبت از دو بخشی می کنیم (بخش خوراک دام و بخش مواد غذایی) که علیرغم شباهت ها اما یک تفاوت بزرگ دارند و آن هم این است که مصرف کنندۀ نهایی در هر بخش چه کسی است!
در بخش خوراک دام، مصرف کنندۀ نهایی همان دامی است که به نوبۀ خود از مواد اولیۀ بخش مواد غذایی خواهد بود. بنابراین سلامت و کیفیت خوراک دام تأثیر مستقیم بر روی مواد غذایی خواهد داشت که از حیوانات به دست می آید.
با توجه به پیش بینی رشد جمعیت 9 میلیاردی تا سال 2050 میلادی و افزایش متعاقبی تقاضا برای پروتئین حیوانی، بسیار حیاتی است که صنعت خوراک دام به همراه بخش گسترده تر کشاورزی، بتوانند به شیوه ای پایدار این میزان از تقاضا را تأمین کنند.
از بُعد نظارتی، طی سال های اخیر ناظران بیشتر از گذشته روی عوامل بهداشتی نظارت داشتند.
در سال 2003 میلادی، قانون بهداشت خوراک دام در اروپا تصویب شد. از نقاط مثبت این تصویب این بود که تجزیه و تحلیل خطر و کنترل نقاط بحرانی (HACCP) از شرایط نظارتی اجباری برای بخش خوراک دام شد.
به دنبال اجرای نظارت بر بهداشت خوراک دام، تدریجاً سایر کشورها مانند کانادا، استرالیا، ایالات متحده نیز نظارت بر بهداشت خوراک دام را بیشتر توسعه دادند.
کم کم خطرات مربوط به سلامت خوراک دام کاهش یافت و رویکردی جامع در رابطه با کنترل و مدیریت این خطرات شکل گرفت. با توجه به اینکه بخش خوراک دام بخشی از زنجیرۀ جهانی تأمین محسوب می شود، هر گونه تلاشی برای مدیریت سلامت خوراک دام امری ضروری و واجب قلمداد می شود.
رسوایی های به وجود آمدۀ اخیر در بخش خوراک دام و مواد غذایی جهان، هر چه بیشتر لزوم تقویت تدابیر پیشگیرانه از تقلب در زنجیرۀ تأمین این مواد را پررنگ تر می سازد. نه تنها حمایت از سلامت مصرف کننده لازم و ضروری است؛ بلکه تولیدکنندگان به خوبی می دانند که "اعتماد" از عناصری است که کسب و کار سود ده و کارآمد را به وجود می آورد.
گواهینامۀ شخص ثالث و طرح هایی خاص برای خوراک دام از ویژگی های مهم در بخش زنجیرۀ خوراک دام جهانی شده اند. امروزه از منابع در سطح محلی و داخلی به منابع جهانی رسیده ایم و این قطعاً بر روی سطح نظارت تأثیرگذار خواهد بود. اگرچه گواهینامۀ شخص ثالث اختیاری است اما از شرایط لازم برای خوراک دام است تا به بازار راه یابد.
سازمان غذا و دارو فائو زنجیرۀ غذایی درست را اینگونه تعریف می کند: "در واقع درک این مطلب است که تأمین مواد غذایی سالم، بهداشتی، و مغذی توسط کل زنجیرۀ غذایی تأمین شده – یعنی از تولید، فراوری، داد و ستد، تا در نهایت مصرف."
